အမ်ားသူငါ ပိတ္ရက္ကေလးမွာ ေရႊစက္ေတာ္သို႔ ဘုရားဖူးထြက္လုိသူမ်ားအတြက္ Grand Starex (၁၂) ေယာက္စီး မွန္လံု၊ အဲယားကြန္းကား၊ တစ္ဦးျခင္းထိုင္ခံုျဖင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာဘုရားဖူးႏိုင္ရန္ ပို႔ေဆာင္ေပးပါမည္။
အဆိုပါ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ကို ၆.၂.၂၀၁၅ ေသာၾကာေန႔ ညတြင္ ျပည္ျမိဳ႕မွ စတင္ထြက္ခြာမည္ျဖစ္ၿပီး ၈.၂.၂၀၁၅ တနဂၤေႏြေန႔ ညတြင္ ျပည္ျမိဳ႕သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။
ျပည္ျမိဳ႕အတြင္းျဖစ္ပါက အိမ္အေရာက္ ၾကိဳ/ပုိ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္ျဖစ္ၿပီး တစ္ဦးလွ်င္ ၂၀၀၀၀ိ/ ျဖင့္ (၁၀) ဦးသာ တင္ေဆာင္ပါမည္။
အေသးစိပ္ သိရွိလိုပါက - ၀၉ ၂၅၄၉၇ ၉၀၉၅ / ၀၉ ၄၃၀ ၄၇၈၆၂ သို႔ ဆက္သြယ္စံုစမ္းႏိုင္ပါသည္။
မင္းဘူးေရႊစက္ေတာ္ ဖူးလွည့္ၾကေနာ္
================================
- မေကြးလွျမင့္
မကြးတိုင္းေဒသႀကီး မင္းဘူးခ႐ိုင္အတြင္းရွိ ေရွး ေဟာင္းသမိုင္းဝင္ ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားဗုဒၶပူဇနိယ ပြဲေတာ္ကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၆ခုႏွစ္ တပို႔တြဲလဆန္း ၅ ရက္ (၂ဝ၁၅ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၂၄ရက္)တြင္ စတင္က်င္းပ ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ေရႊစက္ေတာ္ဘုရား၏ သာသနာေျမ ပုရိဝုဏ္နယ္ နိမိတ္မွာ ၄၄၄ဒသမ ၂၄ဧကရွိၿပီး ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပ ရာဧကမွာ ၆ဝဝန္းက်င္ရွိသည္။ ဝါး၊ သကၠယ္မိုး၊ တည္းခို ရိပ္သာေပါင္း ၉ဝဝခန္႔ ဆိုင္ခန္းေပါင္း ၁ဝဝဝခန္႔လည္း တည္ေဆာက္ၿပီးစီးလ်က္ရွိပါသည္။
အထက္စက္ေတာ္ရာ ႏွင့္ ေအာက္စက္ေတာ္ရာၾကား စီးဆင္းေနေသာ မန္းေခ်ာင္း ကိုျဖတ္လ်က္ ေဆာက္ထားေသာအထူးတံတားသည္ ေရႊ စက္ေတာ္တြင္ အႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ကားမ်ားျဖတ္ကူးႏိုင္ ေအာင္ ေဆာက္လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အထက္စက္ေတာ္ ရာသို႔တက္ေသာ ေတာင္တက္လမ္းမွာ ႏွစ္လမ္းရွိသည္။
ပထမတစ္လမ္းသည္ အထူးတံတားမွျဖတ္သြားရၿပီး ေနာက္ တစ္လမ္းမွာ စက္ေတာ္ရာ ေတာင္ေျခ၏ေတာလမ္းက ေလးအတိုင္း သြားရသည္။
ေရႊစက္ေတာ္ပါဒေစ တီသည္ မေကြးတိုင္းေဒသ ႀကီးမင္းဘူးခ႐ိုင္အတြင္း စကု ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ငဖဲၿမိဳ႕နယ္အစပ္ ၌တည္ရွိသည္။ ငဖဲမွ အေရွ႕ ဘက္ရွစ္မိုင္အကြာ စကုမွ အ ေနာက္ဘက္ ၁၆မိုင္အကြာ မင္းဘူးမွဆိုလွ်င္ စကုႏွင့္ ဆည္ ေတာ္ စခန္းမ်ားကိုျဖတ္၍ ၂၆မိုင္ရွိၿပီး ဧရာဝတီ ျမစ္ကမ္းေဘးရွိ မေကြး-မင္းဘူး၊ ေရနံေခ်ာင္းႏွင့္ ဆင္ျဖဴကြၽန္းၿမိဳ႕မ်ားမွတစ္ ဆင့္ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ႏုိင္ပါသည္။
ယခုအခါမေကြးၿမိဳ႕ မွဧရာဝတီတံတား(မေကြး)ကိုျဖတ္ လ်က္ မင္းဘူးမွတစ္ဆင့္ သြားေရာက္ႏုိင္သည္။ ေရွးေခတ္ကဆိုလွ်င္ ႏြားလွည္းမ်ား ျဖင့္လည္းေကာင္း ေျခက်င္ခရီးျဖင့္လည္းေကာင္း ဘုရားဖူး သြားၾကရာ အလြန္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွသည္။
မင္းဘူးၿမိဳ႕မွ ေလးပင္ရြာကိုျဖတ္၍ ေရႊစက္ေတာ္သို႔ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ႏုိင္ေသာ လမ္းႏွစ္လမ္းရွိသည္။ ယင္း လမ္းႏွစ္လမ္းစလံုးသည္ ပုသိမ္-မံုရြာလမ္းမႀကီးကို ျဖတ္သန္း သြားရပါသည္။
(၁) မင္းဘူး-ေလးပင္-ပန္းေတာင္ရြာလမ္း မွာ မင္းဘူးမွေရႊစက္ေတာ္သို႔ ၃၄မိုင္ကြာေဝးသည္။ ပုသိမ္- မံုရြာလမ္းမႀကီးမွ ရွစ္မိုင္ဆက္သြားရသျဖင့္ ရွစ္မိုင္လမ္းဟု ေခၚၾကသည္။
(၂) မင္းဘူး-ေလးပင္-ပန္းေတာင္ရြာမွ တျခားတစ္လမ္းမွာ ဥယ်ာဥ္ရြာကို ျဖတ္သန္းသြားေသာလမ္း ျဖစ္သည္။ ခရီး ၃၂မိုင္ကြာေဝးသည္။
ပုသိမ္-မံုရြာလမ္းမ ႀကီးမွ ေတာင္တက္လမ္းသံုးမိုင္သာသြားရသျဖင့္ သံုးမိုင္ လမ္းဟုေခၚသည္။
ေနာက္တစ္လမ္းမွာ စကုၿမိဳ႕မွ ၂၁မိုင္ ကြာေဝးၿပီး အိုင္းမဆည္၏ ေျမာင္းေပါင္လမ္းအတိုင္းသြားရ ေသာ ေတာလမ္းခရီးျဖစ္သည္။
လမ္းတြင္ အိုင္းမရြာ၊ အိုး ျပစ္မဲရြာတုိ႔အား ျဖတ္သန္းရသည့္အျပင္ မန္းေခ်ာင္းကို လည္းျဖတ္သြားရသည္။ အိုင္းမဆည္သည္ မန္းေခ်ာင္းေရ ကိုလႊဲယူထားေသာ ေရလႊဲဆည္ျဖစ္ၿပီး ၿဗိတိသွ်အစိုးရလက္ ထက္ ၁၈၉၁-၁၈၉၂ခုႏွစ္က စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ထို႔ျပင္ ျပည္ၿမိဳ႕မွ နဝေဒးတံတားကိုျဖတ္ၿပီး ပုသိမ္- မံုရြာလမ္းအတိုင္း မင္းဘူး-ေလးပင္လမ္းႏွစ္လမ္းမွ ေရႊစက္ ေတာ္ဘုရားအထိ သြားေရာက္ႏုိင္ပါသည္။ ျပည္ၿမိဳ႕မွ ဘုရား စံုဖူးေျမာ္ၿပီးေနာက္ ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားသို႔ သြားေရာက္ဖူး ေျမာ္ႏုိင္ေသာလမ္းျဖစ္ပါသည္။
ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွ ဧရာဝတီ တံတား(အေနာ္ရထာ)တံတားကိုျဖတ္၍ ဆပ္ျဖဴ-စလင္း-ပြင့္ျဖဴလမ္းအတိုင္း ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားသို႔ သြားေရာက္ဖူး ေျမာ္ႏိုင္သည္။
ထိုခရီးလမ္းမွာ မင္းဘူးၿမိဳ႕အထိ သြားေရာက္ ၍ျဖစ္ေစ၊ အိုင္းမ ဆည္ေျမာင္းေပါင္လမ္းမွ တစ္ဆင့္ ပုသိမ္- မံုရြာလမ္းမႀကီးအတိုင္း သြားႏုိင္ေသာ လမ္းျဖစ္ပါသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ ဘုရားဖူးခရီးသည္မ်ားအတြက္ စစ္ေတြ-အမ္း-မင္းဘူးလမ္းအတိုင္း ပဒန္းရြာမွတစ္ဆင့္ လာေရာက္ ႏုိင္ပါသည္။
ထိုခရီးသည္မင္းဘူး-အမ္း ေတာင္ၾကားလမ္း ကို အသံုးျပဳၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားဖူး ဧည့္သည္မ်ားအဖို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအရပ္ရပ္မွ ခရီးလမ္းမ်ိဳးစံု ျဖင့္ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ႏုိင္ၾကပါသည္။
စက္ေတာ္ရာအစစ္ သံုးဆူ
****************************
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္ရာအစစ္သည္ သံုးဆူ သာရွိေၾကာင္း ေလ့လာသိရပါသည္။ တစ္ဆူမွာ လကၤာဒီပ (ေခၚ) သီဟိုဠ္ကြၽန္း (ယခုသီရိလကၤာႏုိင္ငံ)၌ ရွိၿပီး က်န္ႏွစ္ဆူ မွာ သုနာပရႏၲတိုင္း မင္းဘူးခ႐ိုင္အတြင္း၌ ရွိသည္ဟုဆို သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ အတြင္း မဟာသကၠရာဇ္-၁၂၄ခုႏွစ္တြင္ သုနာပရႏၲာတိုင္း သို႔ၾကြေရာက္လာခဲ့သည္။
ဗုဒၶဘုရားသည္ မဟာပုဏၰရ ဟႏၲာ၏ ပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္အရ စႏၵကူးေက်ာင္းေတာ္ရာ၊ ေရ စက္ခ်လွဴဒါန္းမႈအားခံယူၿပီးေနာက္ သာဝတိၴျပည္သို႔ ျပန္ လည္ၾကြေရာက္ရာတြင္ မန္းစက္ေတာ္ရာဟု အမည္တြင္မည့္ ေျခေတာ္ရာႏွစ္ဆူကို ခ်ထားခဲ့ပါသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ သုနာပရႏၲတိုင္း ဝါဏိစၥ၈ါမအရပ္ (ယခုပြင့္ျဖဴ၊ လယ္ကိုင္း သစ္ေတာရပ္)သို႔ ၾကြေရာက္လာၿပီး စႏၵကူးေက်ာင္းေတာ္ကို ေရစက္ခ် အလွဴခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းေတာ္ရာမွ သာဝတိၴသို႔ ျပန္လည္ၾကြ ေရာက္ရာတြင္ မန္းေခ်ာင္းကမ္းပါး၌ နမၼဒါနဂါးမင္းက ဗုဒၶျမတ္စြာအား ေနာင္သာသနာငါးေထာင္ပူေဇာ္ၾကရန္ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ ခတ္ႏွိပ္ေတာ္မူပါရန္ ပန္ၾကားခဲ့၏။ ထို႔ ျပင္ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ လက္ဝဲဘက္ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူကို မန္း ေခ်ာင္းကမ္းပါး ေက်ာက္ဖ်ာထက္၌ ခတ္ႏွိပ္ေပးခဲ့ရာ ယေန႔ တိုင္ ေအာက္စက္ေတာ္ရာဟု အမည္တြင္လ်က္ရွိပါသည္။
ထို႔ေနာက္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ မန္းေခ်ာင္းကမ္းပါးေက်ာက္ ဖ်ာထက္၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ ခပ္ႏွိပ္ထားရစ္ၿပီးေနာက္ ဆက္လက္ၾကြေတာ္မူရာ သစၥဗႏၶေတာင္ထိပ္၌ သီတင္းသံုး ေနေသာ သစၥဗႏၶရေသ့ႀကီး၏ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားခ်က္ ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သစၥဗႏၶေတာင္ထိပ္၌ လက္ဝဲေျခ ေတာ္ရာတစ္ဆူခတ္ႏိွပ္ေပးခဲ့ေတာ္မူသည္။ ယင္းစက္ေတာ္ ရာကို ယေန႔တုိင္အထက္ စက္ေတာ္ရာဟုေခၚၾကသည္။
အဆုိပါ စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဒုတိယႏွင့္ တတိယေျမာက္ခတ္ႏွိပ္ခဲ့ေသာ စက္ေတာ္ရာမ်ားျဖစ္ေပ သည္။
ပထမစက္ေတာ္ရာသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာပြင့္ေတာ္မူၿပီး ေနာက္ သီဟိုဠ္ကြၽန္း (သီရိလကၤာႏိုင္ငံ) သုမနေတာင္ထိပ္၌ သုမနနတ္မင္းက ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္သျဖင့္ ခတ္ႏွိပ္ ခဲ့ေၾကာင္းသိရွိရသည္။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ေရႊစက္ေတာ္
**********************************
ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ အေလာင္းမင္းတရားလက္ ထက္မွစၿပီး သီေပါမင္းလက္ထက္အထိ မန္းစက္ေတာ္ရာ တြင္ ကုသိုလ္ဒါနျပဳခဲ့ၾကသည္။
၁၇၅၉ခုႏွစ္ အေလာင္းမင္း တရားသည္ ပဲတိမ္းၿမိဳ႕သူႀကီး နႏၵရာဇာႏွင့္ စကုၿမိဳ႕သူႀကီး သိခၤဘဒၵဥဒိန္ေဒဝတို႔အား ေရႊစက္ေတာ္၌ တန္ေဆာင္း ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေစသည္။ ထိုတန္ေဆာင္းသည္ သံုး ထပ္လည္ေပၚ အေဆာက္အအံုျဖစ္ၿပီး အလ်ား ေပ ၃ဝ၊ အနံ ၂၇ေပရွိကာ အထက္စက္ေတာ္ရာ၌ တည္ေဆာက္လွဴ ဒါန္းျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီပဲယင္းမင္း (ေနာ္ေတာင္ႀကီး)၊ ေနာင္ ေတာ္ႀကီးလက္ထက္တြင္ ေရႊစက္ေတာ္သို႔ ဘုရင္ မင္းျမတ္ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ဖူးေျမာ္ကာ အထက္ စက္ေတာ္ရာတြင္ ေစာင္းတန္းေဆာက္လုပ္လွဴ ဒါန္းခဲ့ သည္။ ၁၇၆၄ခုႏွစ္ ညီေတာ္ေျမဒူးမင္း (ဆင္ျဖဴရွင္)လက္ထက္တြင္ ေရႊစက္ေတာ္သို႔ ၾကြေရာက္ဖူးေျမာ္ကာေရႊတံခြန္၊ ေငြတံခြန္ေတာ္ မ်ား လွဴဒါန္းခဲ့သည္။
၁၇၇၆ခုႏွစ္ စဥ့္ကူးမင္းလက္ထက္၌ ေရႊစက္ေတာ္ တြင္ တန္ေဆာင္းျပာသာဒ္ႏွစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္း သည္။ ထို႔ျပင္ ပဒံုမင္း (ဘိုးေတာ္ဘုရား)၊ စစ္ကိုင္းမင္း (ဘ ႀကီးေတာ္)၊ သာယာဝတီမင္းႏွင့္ ပုဂံမင္းတို႔ လက္ထက္မ်ား တြင္လည္း မန္းစက္ေတာ္ရာတြင္ ေရႊ၊ ေငြ၊ ရတနာတို႔ျဖင့္ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည္။
မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္တြင္ စဥ့္ကူးမင္းလက္ထက္က ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည့္ တန္ေဆာင္း ျပာသာဒ္ႏွစ္ေဆာင္သည္ ေဟာင္းႏြမ္းပ်က္စီးေနေၾကာင္း ၁၈၅၆ခုႏွစ္တြင္ မင္းတုန္းမင္းက မူလတန္ေဆာင္းျပာသာဒ္ ေနရာ၌ ဘံုခုနစ္ဆင့္ တန္ေဆာင္းျပာသာဒ္ႏွစ္ေဆာင္အသစ္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။
ယင္းျပာသာဒ္ႏွစ္ေဆာင္အ တြင္း မင္းတုန္းမင္းက ေရႊခ်ိန္ ၁ဝဝဝက်ပ္သားကို မ်က္ပါး ခတ္၍ ေရႊခ်မြမ္းမံခဲ့သည္။ ျပာသာဒ္ေအာက္ေျခတြင္ အုတ္၊ ေက်ာက္၊ သမံတလင္းခင္းခဲ့သည့္အျပင္ အုတ္ၾကြပ္မိုးဇရပ္ ႏွင့္ သိမ္၊ တန္ေဆာင္းတို႔ကိုပါ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ပါ သည္။ ညီေတာ္ အိမ္ေရွ႕စံ ကေနာင္မင္းသားႀကီး ကလည္း စက္ေတာ္ရာဘုရားရွိ ေရႊသာေလ်ာင္းဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္၌ အုတ္ဇရပ္ႀကီး တစ္ေဆာင္ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။
၁၈၈၃ခုႏွစ္ သီေပါမင္းလက္ထက္တြင္ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္က ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ ေအာက္စက္ေတာ္ရာက တန္ေဆာင္းျပာသာဒ္ႀကီး ေရတိုက္စား၍ ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သီေပါမင္းသည္ ေငြေတာ္အေျမာက္အျမားအ ကုန္အက်ခံကာ တန္ေဆာင္းျပာသာဒ္အသစ္ႀကီးကို ေဆာက္ လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့သည္ကိုေတြ႕ရွိရပါသည္။ ကုန္းေဘာင္မင္း မ်ားအေနျဖင့္ စက္ေတာ္ရာေစတီ၌စဥ္ဆက္မျပတ္ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈမ်ားျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရသည္။
ကိုလိုနီေခတ္ ေရႊစက္ေတာ္
****************************
၁၈၈၇ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၁ရက္တြင္ အိႏိၵယစစ္သည္ ၂ဝ ခန္႔ပါေသာ ၿဗိတိသွ် တပ္တစ္တပ္သည္ စက္ေတာ္ရာအထက္ ရွိ သုဓမၼစာရီႏွင့္ ႏွစ္မမယ္ဝတို႔ တည္ထားခဲ့ေသာ ပထမ ေစတီေတာ္ႏွင့္ ဒုတိယေျခေတာ္ရာေစတီေတာ္တို႔၏ ဌာပနာ တိုက္မ်ားကို ၿဖိဳဖ်က္ေထာက္ထြင္းခဲ့ၾကသည္။
မင္းဘူး (စကု)ႏွစ္ၿမိဳ႕ ဂိုဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ဦးဇာဂရအမွဴးျပဳၿပီး သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ကတစ္ဆင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရထံ ျပဳျပင္ခြင့္ေတာင္းခံခဲ့သည္။
မဟာဝန္ရွင္ေတာ္မင္းႀကီးက ေငြဒဂၤါးတစ္ေထာင္မတည္၍ အမ်ားျပည္သူမ်ား၏ အလွဴ ေတာ္ျဖင့္ျပဳျပင္ခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္တြင္ စက္ေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူအား စကုၿမိဳ႕သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ႀကီးက ႀကီး ၾကပ္ၿပီး ေဂါပကအဖြဲ႕က ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။
၁၉၁၂ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃ဝရက္တြင္ စကုဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ ေတာ္မူသျဖင့္ ဆရာေတာ္ဦးပညာ သဓဇကဆက္လက္ႀကီး ၾကပ္ေစာင့္ထိန္းခဲ့သည္။
၁၉၁၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၆ရက္တြင္ အထက္စက္ေတာ္ရာ တန္ေဆာင္းျပာသာဒ္မ်ား မီးေလာင္ ကြၽမ္းခဲ့သည္။
ထိုအခါ သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ ဦးပါရမီ က ေဂါပကအဖြဲ႕ႏွင့္အတူ ၾကပ္မတ္ႏိႈးေဆာ္ကာ တန္ေဆာင္း ျပာသာဒ္အသစ္ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။
၁၉၁၉ခုႏွစ္တြင္ ဆရာ ေတာ္ ဦးပါရမီပ်ံလြန္ေတာ္မူသျဖင့္ ဆရာေတာ္ဦးဝိစိတၱက ဆက္လက္စီမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၃ခုႏွစ္တြင္ ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီက သံထည္တန္ေဆာင္း မ်ားကို ပိုႀကီးၾကပ္ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။
စက္ေတာ္ရာ၏ အရြယ္ပမာဏ
******************************
ဗုဒၶစက္ေတာ္ရာ၏ အရြယ္ပမာဏႏွင့္ ပတ္သက္၍ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ေရွးပညာရွိမ်ားက ျပဆိုၾကသည္ မွာ
(၁) ေျခဖဝါး၏အလ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထြာ ေတာ္ႏွင့္ တစ္ထြာသံုးသစ္၊
(၂) မဇၩိမပုရိသအေနျဖင့္ တစ္ ေထာင့္ထြာသံုးသစ္
(၃) သာမန္ပကတိပုရိသအေနျဖင့္ ႏွစ္ ေတာင့္ထြာ ခုနစ္လက္သစ္၊ ႏွစ္မုေယာဟူ၍ ဆိုၾကသည္။
ေျခဖဝါးေတာ္၏အနံကိုမူ အလ်ားႏွင့္လိုက္ဖက္ ေသာ အတိုင္းအတာ အျဖစ္မွတ္ယူၾကသည္။
ျမတ္စြာဘုရား ၏ ေျခဖဝါးေတာ္၌ စက္ေတာ္ရာတည္ေနရာသည္ ေျခဖဝါး ေတာ္၏အလ်ားကို ေလးပိုင္းပိုင္းလွ်င္ ေျခဖေနာင့္ေတာ္ပိုင္း မွစတင္၍ ဒုတိယပိုင္းျဖစ္ေသာ ဖမ်က္ေတာ္အပိုင္းတြင္ တည္ရွိသည္ဟုဆိုသည္။
အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ အိႏိၵယႏိုင္ငံရွိ ဗုဒၶဂယာေဒသသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးရာ ဗုဒၶဌာနမ်ားျဖစ္သကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမင္းဘူးေဒသရွိ အထက္စက္ေတာ္ရာႏွင့္ ေအာက္ စက္ေတာ္ရာပါဒႏွစ္ဆူသည္ ျမန္မာတို႔၏ ဗုဒၶဂယာအျဖစ္ ၾကည္ညိဳပူေဇာ္ႏိုင္ေသာ ဗုဒၶေဒသမ်ားဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။
''ျမတ္ႏိုးလွစြာ ေျခေတာ္ရာသို႔ တစ္ေခါက္ေရာက္လွ်င္ သြားခ်င္ေနၾက လြန္ေတာင့္တ၍ ဟတၱသြယ္ေပ်ာင္း၊ လက္ ဆယ္ေခ်ာင္းကို ဦးေခါင္းထိပ္တင္ ၾကည္လင္ျမတ္ႏိုး ရွိခိုး ပါ၏''
