ဒီမိုကေရစီနဲ့မထိုက္တန္ေသာစိတ္ဓာတ္မ်ား
သရ၀ဏ္(ျပည္)
အခုတေလာ ၾကားရၾကားရ နား၀မွာ မခ်မ္းသာတဲ့အျဖစ္ေတြမ်ားပါတယ္ ။ ကိုယ့္နိုင္ငံသားေတြရဲ့ ေတြးေခါ ္နိုင္စြမ္းဟာဒီေလာက္ေတာင္နိမ့္က်ေနျပီလားလို့လည္း ရင္နာနာနဲ့ေတြးမိပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့က်ြန္ေတာ္တို့ဟာ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံထူေထာင္ဖို ့ အေရွ့ကို တစ္လွမ္းျပီးတစ္လွမ္း သြားၾကဖို ့ၾကံရြယ္ေနၾကတာပါ ။ဒါေပမယ့္ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ေတြ ့ရျပန္ေတာ့ ျမန္မာအခ်ိဳ ့ဟာ ၁၆ ရာစု ၁၇ ရာစုကအေတြးအေခါ ္အဆင့္ေလာက္ပဲရွိေနတုန္းဆိုတာ အံ့ၾသခမန္းသိလိုက္ရပါေတာ့တယ္ ။သူမ်ားနိုင္ငံေတြက လကမၻာေပါ ္လူေရာက္ရံုမက အဂၤါျဂိဳဟ္ေပါ ္ကိုေတာင္သြားဖို ့အားထုတ္ေနၾကျပီ ။ က်ြန္ေတာ္တို ့ေတြဘာလုပ္ေနၾကသလဲ ။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ရန္ကုန္တိုင္းေဒသၾကီး တြံေတးျမိဳ့နယ္ တြံေတး၀ေက်းရြာမွာ သံုးနွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ ၊ ေလးနွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ ၊ ရွစ္လအရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ ကို ပေယာဂဆရာက သူရဲ၀င္ပူးေနတယ္ဆိုျပီး ရိုက္နွက္ရာက ေသဆံုးကုန္ၾကတဲ့သတင္း ၊ မသင္းသင္းစိုးဆိုတဲ့ကေလးမေလး ကိုေတာ့ ေျခေထာက္နဲ့ကန္ ၊ တက္နင္း ၊ လက္သီးနဲ့ထိုး ၊ ပုဆိန္နဲ့ထုခဲ့လို ့ ရန္ကုန္ျပည္သူ ့ေဆးရံုၾကီးမွာအတြင္းလူနာအျဖစ္ကုသထားရတဲ့သတင္းပါ ။ အဲဒိျဖစ္စဥ္မွာက်ြန္ေတာ္အံ့ၾသတာက ပေယာဂဆရာကိုမဟုတ္ပါဘူး ။ ေလာကမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာ္တယ္တတ္တယ္ ဆရာတစ္ဆူပါရဂူလို့ဘ၀င္ျမင့္ရူးရူးေနတဲ့သူေတြ ဒုနဲ့ေဒးရွိေနနိုင္ပါတယ္ ။ ေဒါက္တာရမ္းကုေတြ ၊ ဘိုးေတာ္အတုေတြ ၊ ဆရာ၀န္အတုေတြ ၊ ရမ္းကုေတြ ၊ ေပ်ာက္ေစဆရာေယာင္ေတြ ဒီေလာကမွာ အမ်ားၾကီးရွိတတ္တာပဲ ။ သူတို့ကေတာ့ကိုယ့္သားသမီးအသက္မဟုတ္လို ့ေတြ ့သမ်ွလူကို ပေယာဂ၀င္တယ္ဆိုျပီးလက္တည့္စမ္းမွာပါပဲ ။ က်ြန္ေတာ္အံ့ၾသတာက ေသသြားတဲ့ ကေလးသံုးေယာက္နဲ ့ ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္သြားတဲ့ ကေလးမေလး ရဲ့မိဘေတြကိုပါပဲ ။ ပေယာဂဆရာဟာ ကေလးေတြကို နိုင့္ထက္စီးနင္းနွိပ္စက္ေနခ်ိန္မွာ ကေလးေလးေယာက္ရဲ့ အေဖေလးေယာက္ ၊ အေမေလးေယာက္ လူရွစ္ေယာက္တိတိအနားမွာထုိင္ၾကည့္ေနတာပါ ။ သူတို ့ဟာ လူစိတ္မရွိၾကေတာ့ဘူးလား ၊ မိခင္စိတ္ ၊ဖခင္စိတ္မရွိၾကေတာ့ဘူးလား ။ ကိုယ့္သားသမီး လူမမယ္အရြယ္ေလးကို ေယာက္က်ားရင့္မၾကီးက ဒီလိုရက္ရက္ရက္စက္စက္ျပဳမူေနတာကို မတားျမစ္ပဲ ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတာကို အအံ့ၾသဆံုးပါပဲ ။ ကေလးေတြဟာ ရုတ္တရက္တခ်ိန္ထဲ တစ္ျပိဳင္နက္ကြယ္လြန္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး ။ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ေသြးေအးေအးနဲ့ ့ ဂ်ာမန္ဂက္စတာပိုေတြက ဂ်ဴးေတြကို သတ္သလို သတ္ခဲ့တာပါ ။
ကံဆိုးရွာတဲ့ပထမကေလး ေမာင္ေနလလင္း ဟာ ပေယာဂဆရာ ထြန္းနိုင္လက္ခ်က္နဲ့ ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ ရက္ ည ၁၂ နာရီခန့္မွာ အသက္ထြက္သြားပါတယ္ ။အေလာင္းကိုတြံေတးတူးေျမာင္းထဲကိုပေယာဂဆရာကေလွနဲ့သြားေရာက္စြန့္ပစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ မိဘေတြဟာ ဒီေလာက္ဆိုသိသင့္ပါျပီ ။ဆက္မလုပ္ဖို့တားျမစ္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ပေယာဂဆရာကိုဆက္လုပ္ခြင့္ေပးထားခဲ့တယ္ ။ ေနာက္တစ္ေန ့ေအာက္တိုဘာလ ၁၉ ရက္ေန့မွာ မလွနွင္းေရြွ (၂ နွစ္ ) ၊ မသင္းသင္းစိုး (၄ နွစ္ ) ၊ မယမင္း ( ၈ လ) တို ့မွာလဲ သရဲတေစၧ၀င္ပူးေနတယ္ဆိုျပီး ထပ္မံနွိပ္စက္ခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒိေန ့ ည ၁၀ နာရီမွာ မလွနွင္းေရြွ နဲ့ မယမင္းတို့ထပ္မံ ေသးဆံုးပါတယ္ ။ ေနာက္တေန့မနက္ မွာ အိမ္ေဘးမွာ ေျမျမွုပ္လိုက္ပါတယ္ ။ မိဘေတြဟာ ဒီအခ်ိန္အထိအသိတရားမရေသးပါဘူး ။ ေဘးအိမ္ကအျမင္မေတာ္တဲ့လူတစ္ေယာက္က သက္ဆိုင္ရာကိုသြားသတင္းပို ့ေတာ့မွ ဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ျပီး တြံေတးျမိ့ရဲစခန္းက ျပစ္မွုဆိုင္ရာဥပေဒပုး္မ ၃၀၂ /၃၂၅/ ၂၀၁ နဲ့ ပေယာဂဆရာကို ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့တာပါ ။ ေျပာရရင္ မိဘေတြအပါအ၀င္ေဘးကရပ္ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြအားလံုးကို လူသတ္မွုမွာ အားေပးအားေျမွာက္ကူညီမွုနဲ့ ဖမ္းဆီးအေရးယူရမွာပါ ။ တကယ္ေတာ့ အခင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ တြံေတး၀ေက်းရြာဆိုတာ ရန္ကုန္နဲ့သိပ္အေ၀းၾကီးေတာင္မဟုတ္ပါဘူး ။တြံေတးတူးေျမာင္းနေဘးမွာရွိျပီး သူတို့ရြာကေနလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ေရြွတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးကိုေတာင္ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ေနရာပါ ။ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္း ၊ကယားျပည္နယ္ လိုေနရာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါဘူး ။ သံုးနာရီေလာက္ကားစီးလိုက္ရင္ ရန္ကုန္ကိုေရာက္နုိင္တဲ့ေနရာမ်ိဳးပါ ။ အဲဒိလိုေနရာမွာဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနေတာ့ အံ့ၾသရပါတယ္ ။ အဓိကလက္သည္တရားခံအစစ္ဟာ ပညာမတတ္ၾကျခင္း ၊ ဗဟုသုတမရွိျခင္း ၊ ဆင္းရဲနြမ္းပါးျခင္း ၊ နဲ့စာမဖတ္ၾကျခင္းတို့ပဲျဖစ္ပါတယ္ ။
။လူမမာကိုပေယာဂဆိုျပီးနွိပ္စက္ျပတဲ့ျပကြက္ေတြဟာျမန္မာဗီဒီယိုေတြ ၊ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ဇာတ္နာျပီးၾကည့္ေကာင္းေပမယ့္အျပင္မွာမရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ ဆင္းရဲျခင္း ဗဟုသုတနည္းျခင္းတို့ပါပဲ ။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ဒုကၡေပးေနတာလဲအဲဒိအခ်က္နွစ္ခ်က္ပါပဲ ။ လူေတြဟာ ဆင္းရဲၾကတယ္ ။ဆင္ရဲေတာ့ပညာေကာင္းေကာင္းမသင္နိုင္ဘူး ၊ ပညာမတတ္ေတာ့ ဗဟုသုတနည္းတယ္ ။ အယံုလြယ္တယ္ ။အျမင္မက်ယ္ဘူး ။ အမွားအမွန္ကိုမခြဲျခားတတ္ဘူး ။ အယူသီးတယ္ ။အရာရာကိုေၾကာက္တတ္တယ္ ။ အေတြးအေခါ ္နိမ့္တယ္ ။ဒါေတြဟာ ဆက္စပ္ေနတာပါ ။သပ္သပ္စီမဟုတ္ပါဘူး ။ျမန္မာနိုင္ငံျဖစ္ေနတဲ့ျပသနာဟာ ဒီနွစ္ခုပါပဲ ။ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့အဓိကအႏၱရာယ္ပါ ။ တိုင္းျပည္မွတကယ္လိုေနတာ အေပါ ္ထပ္အေဆာက္အဦေတြမဟုတ္ဘူး ။ မစားရ၀ခမန္းစီမံကိန္းၾကီးေတြမဟုတ္ဘူး ။ခရိုနီေတြနဲ့ညီညြတ္ေရးမဟုတ္ဘူး ။ ေကာ္ေဇာေတြဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနတဲ့ အဲကြန္းခန္းထဲက ဟိုတယ္ ေတြမွာမၾကာခနလုပ္ေလ့ရွိတဲ့ Work Shop ေတြ ဆီမီနာေတြ ၊ အစည္းအေ၀းေတြမဟုတ္ဘူး ။ တကယ္လိုေနတာ ဆင္းရဲမြဲေတမွုကို ကယ္တင္ဖို ့ နဲ့ ျမန္မာေတြ လူတိုင္းလူတိုင္းမသင္မေနရ အနည္းဆံုး အလယ္တန္းပညာျပီးဆံုးေအာင္တတ္ဖို ့ပါပဲ ။ ပိုျပီးေျပာရရင္ လူေတြစာဖတ္ဖို ့ကိုလဲအစိုးရဟာ စီမံကိန္းေတြခ်ျပီး အျပင္းအထန္ ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္ ။ ျမိဳ့ၾကီးေတြမွာ ျပန္ၾကားေရးနဲ့ျပည္သူ့ဆက္ဆံေရး (ျပန္/ဆက္ ) စာၾကည့္တိုက္ေတြဖြင့္ျပီး စာဖတ္သူနတၳိအေနအထားနဲ့ လူေတြကိုငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္တဲ့စနစ္အစား ေက်ာင္းေတြအားလံုးမွာေက်ာငး္စာၾကည့္တိုက္ (စစ္အစိုးရေခတ္ကလို အမည္ခံမဟုတ္ ) ေတြတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ျပီး မူလတန္းအရြယ္ထဲက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ့အသိအျမင္ကိုျမွင့္တင္ေပးသင့္ပါတယ္ အလုပ္မျဖစ္တဲ့ ျပန္/ဆက္ စာၾကည့္တိုက္စနစ္ကိုလဲ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးဌာနက ျပန္ျပီးဆန္းစစ္ကာသူ့ထက္ေကာင္းတဲ့စနစ္ တခုေဖာ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္ ။ လူေတြဟာ ဆင္းရဲလို့ေက်ာင္းမေန ၊ ေက်ာင္းမေနလို ့စာ မတတ္ ၊စာမတတ္လို့စာမဘတ္ ၊စာမဘတ္လို့ဗဟုသုတနည္းဆိုတဲ့ သံသရာဆိုးကိုရပ္တန္ ့ျပစ္ဖို့လိုပါတယ္ ။ ရန္ကုန္ျမိဳ့မွာ စာေပဗိမာန္စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ေအာင္ျမင္သလို အဲဒိလိုစနစ္မ်ိဳး စာေပဗိမာန္စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္စနစ္မ်ိဳးကို တိုင္းနဲ့ျပည္နယ္ ျမိဳ့ၾကီးေတြအားလံုးမွာ ဖြင့္လွစ္ေရာင္ခ်သင့္ပါတယ္ ။
ေနာက္ထပ္ ကေမာက္ကမကိစၥတခုကေတာ့ အသုဘခ်ရင္း၊ေတာင္ရြာ ေျမာက္ရြာ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ အျငင္းပြားၾကတဲ့ကိစၥပါပဲ ။ အဲဒါကလည္း ရန္ကုန္ျမိဳ့နဲ့ သိပ္မေ၀းတဲ့အရပ္မွာျဖစ္ခဲ့တာမို ့ထူးဆန္းေပ၏လို့ေျပာရမလိုပါပဲ ။ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့စီပြားေရးျမိဳ့ေတာ္ၾကီးနဲ့သိပ္မေ၀းတဲ့ေနရာမွာျဖစ္ခဲ့တာမို ့ ျပည္နယ္ေတြ ၊ ေတာင္တန္းေဒသေတြ ေ၀းလံေခါင္းဖ်ားေဒသေတြမွာဆို ဒိထက္ဆိုးမယ္လို ့ထင္ပါတယ္ ။ရန္ကုန္တိုင္းေဒသၾကီး ၊ေကာ့မွူးျမိဳ့နယ္ ၊ က်ိဳက္ေထာ္ေက်းရြာမွာျဖစ္ပြားခဲ့တာပါ ။ အဲဒိရြာဟာ တစ္ရြာတည္းေပမယ့္ ရြာအလယ္မွာေပ ၅၀ ေလာက္က်ယ္တဲ့ ေခ်ာင္းေလးတစ္ခုျခားျပီး ေနတဲ့အတြက္ ေတာင္ရြာနဲ ့ေျမာက္ရြာရယ္လို့ နွစ္ရြာကြဲေနပါတယ္ ။ ေျမာက္ရြာမွာအိမ္ေျခ ၉၆၀ခန္ ့ လူဦးေရ ၄၂၀၀ ေက်ာ္ ၊ ေတာင္ရြာကေတာ့ အိမ္ေျခ ၅၈၀ ခန္ ့နဲ့ လူဦးေရ ၂၄၆၀ ေလာက္ရွိတယ္လို ့ဆိုပါတယ္ ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကအစသီးျခားစီျဖစ္ေပမယ္ ့ သုသာန္ကေတာ့ တခုတည္းပဲရွိပါတယ္ ။ ရြာနဲ့ ၅ ဖာလံုေလာက္ေ၀းတဲ့ တိုးျမစ္ကမ္း နေဘးမွာ သုသာန္ရွိပါတယ္ ။ ေျမာက္ရြာမွာနာေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ရြာ ကိုျဖတ္သန္းသြားမွ သုသန္ကိုေရာက္ပါတယ္ ။ အရင္ကေတာ့ နာေရးျဖစ္ရင္ ေျမာက္ရြာ ကအေလာင္းကို ေရေၾကာင္းကပဲသယ္ျပီး သုသာန္ကိုပို ့ၾကပါတယ္ ။ အခုေတာ့ နွစ္ရြာၾကားက ေခ်ာင္းကေလးမွာ တံတားေဆာက္ျပီးသြားလို့ လမ္းေကာင္းသြားျပီးကားေတာင္ေမာင္းလို့ရသြားတာေၾကာင့္ နွစ္ရြာဟာ တဆက္တည္းျဖစ္သြားပါျပီ ။ အဲဒိအခ်ိန္မွာ ၁၉.၁၀.၂၀၁၆ ( တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒိေန ့ဟာ တြံေတး၀ေက်းရြာမွာ ပေယာဂဆရာလက္ခ်က္နဲ ့ကေလးေတြေသတဲ့ေန့ပါ ) က်ိဳက္ေထာ္ (ေျမာက္ရြာ )မွာ ေဒါ ္က်င္စိန္ (၇၇)နွစ္ဟာ လူၾကီးေရာဂါနဲ့ကြယ္လြန္ပါတယ္ ။အိမ္မွာသံုးရက္ထားအျပီး ၂၁ ရက္ေန ့မွာနာေရးခ်ပါတယ္။ေျမာက္ရြာဟာ လမ္းေတြေကာင္းသြားတဲ့အျပင္ ရြာမွာလဲ ေရြွက်ိဳက္ေထာ္နာေရးကူညီမွုအသင္းလဲရွိေနျပီမို ့တံတားျဖတ္ျပီး နိဗၹာန္ယာဥ္နဲ့ အသုဘပို ့ခ်င္ပါတယ္ ။ ဒါေမယ့္ ေတာင္ရြာက နာေရးကားအျဖတ္မခံလို ့ အငွားကားနဲ ့ သယ္ေဆာင္လာၾကရာမွာ ရြာနွစ္ရြာၾကားတံတားေပါ ္အေရာက္ ေတာင္ရြာကလူထုက သူတို ့ရြာထဲအ၀င္မခံပဲတားၾကပါတယ္ ။ တံတားတဖက္က ေတာင္ရြာနယ္မိမိတ္ထဲ၀င္လာကာစမွာပဲ လူအုပ္နဲ့တားျမစ္တာေၾကာင့္ အေခါင္းကိုကားေပါ ္ကအခ် ေတာင္ရြာကလူထုကတားျမစ္ ၊ ေတာင္ရြာနဲ့ေျမာက္ရြာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ျပီး လမ္းေပါ ္ကိုအေခါင္းလြတ္က်သြားပါတယ္ ။ ေတာင္ရြာကလူေတြက အသုဘအေလာင္းကိုရြာျဖတ္မသယ္ေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့အယူအဆရွိသလို ၊ ေျမာက္ရြာကလည္း အေလာင္းက်တဲ့ေနရာကမေရြွ့ေကာင္းဘူးဆိုတဲ့အယူအဆရွိတာေၾကာင့္ ၂၁ ရက္ေန ့ တစ္ေန့လံုး ေဒါ ္က်င္စိန္အေခါင္းၾကီးဟာ လမ္းေပါ ္မွာ ပဲကန့္လန့္ျဖတ္ၾကီးယူမယ့္သူမရွိလို့ မိုးေတြရြာတာေၾကာင့္ထီးၾကီးတလက္မိုးထားရပါတယ္ ။
သက္ဆိုင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းေတြက ညွိနွိုင္းေပးေပမယ့္မေျပလည္ခဲ့ပါဘူး ။ ၂၂ ရက္ေန့မွာေတာ့နယ္လံု၀န္ၾကီးညွိနွိုင္းေပးခ်က္အရ ေဒါ ္က်င္စိန္ရုပ္အေလာင္းကို ေျမာက္ရြာဧရိယာထဲေနာက္ေၾကာင္းျပန္သယ္လာျပီး ေရေၾကာင္းကပို ့ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ အေလာင္းကိုေရေၾကာင္းကပို ့ေဆာင္ျပီး အသုဘပို ့ပရိတ္သတ္က ေတာင္ရြာကိုကုန္းေၾကာင္းကျဖတ္သြားဖို ့လုပ္ၾကေတာ့ မလိုလားအပ္တဲ့ ျပသနာေတြထပ္ျဖစ္မွာစိုးလို ့တာ၀န္ရွိသူေတြက လူအုပ္ကို မလိုက္ခဲ့ဖို ့ေျပာတာေၾကာင့္ အသုဘဟာ မိသားစုနဲ့ပဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္သျဂိဳဟ္လိုက္ရပါတယ္ ။ နယ္ /လံု၀န္ၾကီးအမိန္ ့အရ နို၀င္ဘာ ၁ ရက္ေန့အထိ ေသဆံုးသူေတြကို ေျမာက္ရြာကေရေၾကာင္းကေနပို ့ေဆာင္ရမွာျဖစ္ျပီး အဲဒိကာလေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ နာေရးျဖစ္ရင္ ေတာင္ရြာကိုျဖတ္သန္းျပီးပို ့ေဆာင္ခြင့္ျပဳရမယ္လို ့ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္လို့သိရပါတယ္ ။
ဒီကိစၥကိုၾကည့္ရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာအရိုးစြဲေနတဲ့ (ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့ ) အယူ၀ါဒေတြကိုေတြ့ရမွာျဖစ္ပါတယ္ ။ အသုဘျဖစ္ရင္ ရြာထဲကိုမသြင္းေကာင္း ၊ ရြာထဲမျဖတ္သန္းေကာင္း ၊ ေနာက္ျပန္မပို ့ေကာင္း ၊အဆန္မသယ္ေကာင္း ၊ အေလာင္းက်တဲ့ေနရာကေနမေရြွ ့ေကာင္း ၊လမ္းထဲရြာထဲ ရပ္ကြက္ထဲ အိမ္ေရွ့မွာ နာေရးယာဥ္မရပ္္ေကာင္း ၊ ရြာနာတယ္ ၊ ရပ္ကြက္နာတယ္ဆိုတဲ့အယူအဆေတြဟာ အခုအခ်ိန္အထိအခ်ိဳ့ေနရာေတြမွာ အရိုးစြဲ ေနၾကဆဲ ၊အယူသီးၾကဆဲျဖစ္ပါတယ္ ။ အရင္တုန္းကလို ကိုယ့္တရြာထဲအမ်ားနဲ့ကင္းျပီးေတာထဲမွာရြာတည္ထားရင္ေတာ့ ဒီဓေလ့ေတြဟာ က်င့္သံုးရ လိုက္နာရ လြယ္ကူပါတယ္ ။ဒါေပမယ့္ ၂၁ ရာစုမွာ ကမၻာၾကီးဟာရြာၾကီးတစ္ရြာျဖစ္သြားျပီ ၊ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္ကိုေရာက္ျပီ ၊ ျမိဳ ့ျပဟာ က်ယ္ျပန့္လာျပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားေဟာမထားတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံအခ်ိဳ ့ကို ျပင္ဖို ့လိုပါျပီ ။ ရန္ကုန္မွာ တျမိဳ့လံုးက အေလာင္းေတြကို ေျမာက္ဥကၠလာ ကိုျဖတ္ျပီး ေရေ၀းသုသာန္ကိုသယ္လာေနၾကတာပါ ။အသုဘကားေတြဟာ ေျမာက္ဥကၠလာ (-) ရပ္ကြက္ကေနျဖတ္ျပီး ေရေ၀းသုသာန္ကိုလာၾကရတာပါ ။ ေျမာက္ဥကၠလာျမိဳ့သူျမိဳ ့သားေတြဟာ ဘာမွမေျပာသလို ကိုယ့္အိမ္ေရွ့ကျဖတ္ျပီး နာေရးကားေတြ သြားေနတာကို (- )ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သားေတြကလဲဘာမွမကန့္ကြက္ၾကပါ ။ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သေဘာထားၾကီးၾကီးထားနိုင္လို ့ ၊အျမင္က်ယ္လာၾကလို ့ျဖစ္ပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ လူေသတာအဆန္းမဟုတ္ပါဘူး ။ လူေတြအားလံုးေသမ်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲ ။လူေသရင္ အေလာင္းကို သခ်ၤိဳင္းကိုပို ့ၾကရတာခ်ည္းပါပဲ ။ သက္မဲ့အေလာင္းတေလာင္းျဖတ္သန္းသြားလို့ လဲတကယ္ေတာ့ ရပ္ရြာမွာ ဘာမွ အထူးတလည္ေဘးဒုကၡက်စရာမရွိပါဘူး ။
ကမၻာေပါ ္မွာေန့စဥ္ ေလယာဥ္ေတြနဲ့အေလာင္းေတြသယ္ေနၾကတာပါ ။ ျမန္မာနိုင္ငံကိုျဖတ္ျပီး ေျမာက္မ်ားစြာေသာေလယာဥ္ေတြဟာ အေလာင္းေတြကိုသယ္ေဆာင္လို့ ျဖတ္ေက်ာ္ပ်ံသန္းေနၾကတာပါ ။ ေဆးရံုေတြကေန ၊ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကို ေမာ္ေတာ္ကားေတြနဲ့ ကြယ္လြန္သူကိုသယ္ေဆာင္ျပီး ေမာင္းနွင္ေနၾကတာပါပဲ ။အေလာင္းက်ရာေနရာကေန မေရြ ့ရဘူးဆိုတာလည္းအဓိပါယ္မရွိပါဘူး ။စစ္ေျမျပင္မွာက်ဆံုးေလသမ်ွ စစ္သည္ေတြကို ဘယ္တပ္မေတာ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသတဲ့ေနရာမွာ ပဲထားခဲ့ရိုးမရွိပါ ။ မရရေအာင္အေလာင္းကိုေနာက္တန္းမိသားစုရွိရာျပန္သယ္ၾကပါတယ္ ။အာဖဂန္နစၥတန္မွာေသတဲ့အေမ၇ိကန္စစ္သားေတြကိုလည္း မိခင္အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကိုျပန္သယ္ၾကပါတယ္ ။ ျပင္သစ္ကလည္း ျပင္သစ္ကိုျပန္သယ္ၾကတာပါ ။ ဒါ့ေၾကာင့္ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ ေတာင္ရြာေရာ ၊ေျမာက္ရြာကလူေတြေရာ ျမန္မာတျပည္လံုးကလူေတြ အျမင္က်ယ္သင့္ျပီလို့ထင္ပါတယ္ ။ ခုနကေျပာခဲ့သလို ကမၻာေပါ ္မွာအခ်ိဳ့နိုင္ငံေတြက ဆက္သြယ္ေရးျဂိဳဟ္တုေတြလြွတ္ ၊ န်ဴကလီးယားနည္းပညာေတြ တီထြင္ ၊ ကမၻာပ်က္ရင္အေျခခ်ဖို့ အျခားျဂိဳဟ္ေတြ စၾကာ၀႒ာထဲမွာရွာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ္တို့ေတြက ေတာင္ရြာေျမာက္ရြာရန္ျဖစ္တုန္း ၊ စေလာင္းဖံုးနွစ္ခ်ပ္တီးရင္က်ားကိုက္မယ္လုပ္တုန္း ၊အသုဘကိုရြာထဲျဖတ္မသြားရလုပ္တုန္း ၊ ပေယာဂဆရာလက္ကို ကိုယ့္သားသမီးအသက္အပ္တုန္းလုပ္ေနတာေတြဟာ သိပ္ရွက္ဖို ့ေကာင္းပါတယ္ ။ ဒါေတြဟာ အသိပညာဗဟုသုတ နည္းပါးျခင္းရဲ ့ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြပါ ။ဒီလိုေတြမျဖစ္ဖို ့နိုင္ငံသားအားလံုးမွာတာ၀န္ရွိပါတယ္။ သာသနာျပဳ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္မ်ားဟာ လဲ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအသိအျမင္ပြင့္လင္းလာဖို ့ ေတာနယ္ဘက္ေတြမွာ အယူမသီးၾကဖို ့တရားေတြ မ်ားမ်ားေဟာၾကားေပးေစခ်င္ပါတယ္ ။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာ ကမၻာမွာအခုအခ်ိန္အထိ အေကာင္းဆံုးစနစ္တခုပါ ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစနစ္ေအာင္ျမင္ဖို ့ခက္ပါတယ္ ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာ အာဏာရွင္စနစ္လို အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ တာ၀န္ခ်ည္းပဲလို ့အရာရာလြွဲခ်ထားလို ့မရပါဘူး ။ျပည္သူလူထုရဲ့ပူးေပါင္းပါ၀င္မွုကအေရးၾကီးပါတယ္ ။ျပည္သူလူရဲ့ တေယာက္ခ်င္းအရည္အေသြးကအဓိကက်ပါတယ္ ။ျပည္သူလူထုရဲ့တာ၀န္ယူတတ္မွု ကအေရးၾကီးပါတယ္ ။ အရာရာကို ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ထဲ လြွွဲခ်လို ့မရပါဘူး ။ကိုယ္တိုင္လဲပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္ ။ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တယ္ေျပာျပီး အမွိုက္ေတြကို ေတြ့ကရာေနရာမွာလံုးေထြးျပီးလြွင့္မပစ္ၾကဖို ့လိုပါတယ္ ။ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တယ္ေျပာျပီး ကြမ္းတံေတြးေတြ ေတြ ့ကရာေနရာမွာမေထြးဖို ့လိုပါတယ္ ။ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တယ္ေျပာျပီး အမ်ားအတြက္မစဥ္းစားပဲ တကိုယ္ေကာင္းမဆန္ၾကဖို ့လိုပါတယ္ ။ တန္းစီတတ္တဲ့အေလ့အထ ၊ သူတပါးကိုငဲ့ညွာတဲ့အျပဳအမူ ၊ နိုင္ငံသားတေယာက္ခ်င္း အရည္အေသြးတိုးတက္ေအာင္ အျမဲမျပတ္ေလ့လာဆည္းပူးေနခ်င္တဲ့စိတ္ဓာတ္ ၊တာ၀န္ယူမွုတာ၀န္ခံမွု ၊မတရားအခြင့္အေရးယူရမွာရွက္တဲ့အက်င့္ေတြ အားလံုးမွာရွိေနမွ ဒီီမိုကေရစီ၀ါဒ ခိုင္ျမဲမွာပါ ။
ျမန္မာနိုင္ငံဟာ ၁၉၅၈ မွာဒီမိုကေရစီ ေခတၱေသဆံုးသြားတယ္ ။ အာဏာရွင္စနစ္ ၂ နွစ္ေလာက္ေခါင္းေထာင္ထလာတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ အားလံုး၀ိုင္း၀န္းၾကိဳးစားလို ့၁၉၆၀ မွာ ဒီမိုကေရစီ ျပန္ျပီးအသက္၀င္လာတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၆၂ မွာ ဒီမိုကေရစီေသဆံုးရျပန္တယ္ ။အခုအခ်ိန္အထိပါပဲ။ အခုေတာ့ ဒီမိုကေရစီဟာ တစ္ပိုင္းတစ္စထြက္ေပါ ္လာပါျပီ ။ ေရရွည္မွာ ဒိထက္မက ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံျဖစ္္လာဖို ့ ၊အာဏာရွင္စနစ္အျပီးတိုင္က်ဆံုးသြားျပီး နိုင္ငံေကာင္းစားဖို ့ နိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ့အကူအညီလိုတယ္ ။ နိုင္ငံသားေတြဟာ ပညာဥာဏ္ရည္ျမင့္ေနဖို ့လိုတယ္ ။ နိုင္ငံသားေတြဟာ ဆင္းရဲတြင္းကလြတ္ဖို့လိုတယ္ ။ နိုင္ငံသားေတြ စာတတ္ၾကဖို ့ ၊စာဖတ္ၾကဖို့လိုတယ္ ။ေရွးရိုးစြဲအယူအဆေတြ ေဖ်ာက္ဖို ့လိုတယ္ ။၀ါးလံုးေခါင္းထဲလသာမေနဖို့လိုတယ္ ။
ကိုယ့္သားသမီးလူမမယ္အရြယ္ေလးကို ပေယာဂဆရာလက္ထဲအပ္ျပီးေသေအာင္လုပ္တာထိုင္ၾကည့္ၾကတဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး ၊လူေသလို့၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနတဲ့မိသားစုကို ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမထားနိုင္ပဲ မိမိရပ္ရြာထဲကျဖတ္မသြားဖို့ေမာင္းထုတ္တဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး ၊ ကိုယ့္စက္ေလွမွာ လူမ်ားမ်ားပါဖို ့ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားပါဖို့ကလြဲျပီး ခရီးသည္ေတြအသက္ကို လံုး၀ထည္းမတြက္တဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး ၊ရာထူးတစ္ခုကို တာ၀န္လို ့သေဘာမထားပဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္လို ့ယူဆျပီး မတရားမွုကိုမတားဆီးပဲ မိမိကိုယ္က်ိဳးပဲၾကည့္တဲ့တာ၀န္ရွိသူအခ်ိဳ့ရဲ့လုပ္ရပ္မ်ိဳး ၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ငါနဲ့ငါ့မိသားစုခ်မ္းသာေရးလို ့နားလည္တဲ့ ေအာက္တန္းစားစိတ္ဓာတ္မ်ိဳး၊ ဘယ္သူေသေသငေတမာရင္ျပီးေရာဆိုတဲ့ စီးပြားေရး၀ိသမေလာဘသားစိတ္မ်ိဳး ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီကိုျခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ အညံ့စားစိတ္ဓာတ္ေတြပဲ ။တိုင္းျပည္တျပည္မွာအဲဒိလိုအညံ ့စားစိတ္ဓာတ္ပိုင္ရွင္ေတြမ်ားေနမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွအထက္တန္းကိုမေရာက္နိုင္ဘူး ။ အာဆီယံမွာ ဘိတ္ ၊ ကမၻာမွာ ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြးဘ၀မွာပဲ က်င္လည္ေနရလိမ့္မယ္ ။ ဒါေတြအားလံုးကုိ အစိုးရကလည္း အခ်ိန္မဆိုင္းပဲကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ္ ။လူေတြကလည္း ေျပာင္းလဲၾကရေတာ့မယ္ ။
က်ြန္ေတာ္တို ့ညံ့ရင္ ရထားတဲ့ဒီမိုကေရစီေလးေတာင္ျပန္ဆံုးရွံုးသြားနိုင္တယ္ ။ ဒီမိုကေရစီနဲ့မတန္တဲ့ အညံ ့စားစိတ္ဓာတ္ေတြကို ဒီေန ့ကစျပီး ဖယ္ရွားၾကရမွာျဖစ္တယ္ ။ ေခတ္ေဟာင္းကအေတြးအေခါ ္အယူအဆေတြကိုဖယ္ရွားျပီး ၂၁ ရာစုနဲ့ကိုက္ညီတဲ့အေတြးအေခါ ္အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ့ ျမန္မာကို ကမၻာကသိေအာင္လုပ္ၾကရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံဆိုတာနိုင္ငံသားတဦးခ်င္းရဲ့အရည္အေသြးေပါ ္မွာအေျခခံျပီး တည္ေဆာက္ရတာျဖစ္လို ့နိုင္ငံသားတေယာက္ခ်င္းအရည္အေသြးျမင့္ရင္ ဒီမိုကေရစီျမန္ျမန္ရမယ္ ။တဦးခ်င္းအရည္အေသြးနိမ့္က်ရင္ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံထူေထာင္ဖို ့ၾကန္ ့ၾကာမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း။
သရ၀ဏ္(ျပည္)
ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္
၂၈.၁၀.၂၀၁၆
