ပိုက္ေဆြးႏွင့္ဇရာျပိဳ တံငါအိုေနတဲ့ တက္သစ္ကၽြန္း……
ျပည္သတင္းလူငယ္(ျပည္သတင္း)ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးပါ ဒီမိုကေရစီတူေဒး ၂၃-ဇြန္လ ၂၀၁၅ ရက္ေန႔ထုတ္မွာပါလာပါတယ္...
ပိုက္ေဆြးႏွင့္ဇရာျပိဳ တံငါအိုေနတဲ့ တက္သစ္ကၽြန္း……
ပိုက္ေဆြးႏွင့္ဇရာျပိဳ တံငါအိုေနတဲ့ တက္သစ္ကၽြန္း……
K3(pyay)
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ထင္ရွားေသာျမစ္ၾကီးေလးဆင္းရွိသည္။သံလြင္ျမစ္၊စစ္ေတာင္းျမစ္၊ခ်င္းတြင္းျမစ္၊ဧရာ၀တီျမစ္ဆိုသည့္ျမစ္ၾကီးေလးဆင္းရွိရာ ဧရာ၀တီျမစ္သည္ ၁၂၃၀-မိုင္ရွည္လ်ားျပီး ျမစ္ၾကီးေလးဆင္းတြင္အရွည္ဆံုးျမစ္ၾကီးတစ္ခုအျဖစ္ထင္ရွားသည္။ဧရာ၀တီျမစ္တြင္ ျမစ္က်ဥ္းေလးခုႏွင့္ျမစ္လက္တက္(၇)ခုရွိ၏။ထိုထဲတြင္ ဧရာ၀တီျမစ္၏ စတုတၳျမစ္က်ဥ္းသည္ျပည္ျမိဳ႔အထက္ပိုင္းတြင္ရွိသည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဧရာ၀တီေရကိုေသာက္သံုး၊ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိး၊ျမစ္ေရအတြင္းရွိ လႈပ္ရွားကူးခတ္သြားလာေနၾကေသာ ေရေနတရိစာၦန္ေလးမ်ားကို ေလွၾကီးေလွငယ္၊ကြန္ၾကီးကြန္ငယ္မ်ားျဖင့္ေသာ္၄င္း ေခတ္ေပၚငါးဖမ္းကိရိယာမ်ားစြာျဖင့္ စီးပြားျဖစ္ေသာ္၄င္း တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္မိသားစု၀မ္းေရးအတြက္ ရွာေဖြသူမ်ားစြာရွိသည့္အနက္ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးကိုအမွီျပဳေနထိုင္သူမ်ားတြင္ ျပည္ခရိုင္အတြင္းရွိ ပန္းေတာင္းျမိဳ႔နယ္တြင္ရွိေသာ “တက္သစ္ကၽြန္း”ဆိုသည့္ ကၽြန္းေပၚရြာကေလးတြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားလည္းအပါအ၀င္ျဖစ္ေပသည္။
ထိုကၽြန္းေလးသည္ ျမန္မာရာဇ၀င္သမိုင္းမ်ားအရ သိုက္နန္းရွင္မျမစိမ္း ႏွင့္ သူ၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုဘုန္းၾကြယ္ တို႔၏ရာဇ၀င္ထဲမွ ကိုဘုန္းၾကြယ္သည္ ျမစ္ျပင္သို႔ေလွျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ရာ ေလွေလွာ္ရင္းတက္က်ဳိးခဲ့သျဖင့္ နီးစပ္ရာကၽြန္းမွာ တက္အသစ္ျပဳလုပ္ရန္ သစ္ခုတ္ျပီး တက္အသစ္ျပဳလုပ္ယူေဆာင္သြားျခင္းေၾကာင့္ “တက္သစ္ကၽြန္း”ဟုေခၚတြင္ခဲ့ေၾကာင္း ကၽြန္းေပၚေနထိုင္သူမ်ား၏ ေျပာဆိုစကားသံမ်ားေၾကာင့္သိခဲ့ရသည္။
ျမစ္ေရျပင္လႈပ္ခပ္ကာလိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေလးမ်ားရွပ္ေျပးလွ်က္ရွိသည္။ေျမာက္ဘက္မွေတာင္ဘက္သို႔စီးဆင္းလွ်က္ရွိေသာ ျမစ္ေရျပင္ကို ကၽြန္းေလွကေလးျဖင့္ တေရြ႔ေရြ႔ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ဆရာေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)၏ ကဗ်ာေလးကိုအမွတ္ရေနမိသည္။ “ကိုယ့္ျမစ္ေခ်ာင္း၊ ကိုယ္ခင္တြယ္၊ဘိုးဘြားအေမြ အမွတ္မ်ဳိး၊ ျမတ္ႏိုးႏိုင္မယ္။ ကိုယ့္ျမစ္ေခ်ာင္း၊ ကိုယ္ကာကြယ္၊ ျမန္မာရယ္လို႔ ကဗ်ည္းထိုး၊ ေရႊမမက္ပါဘူး၊ ေရတစ္စက္ကို ၊ အေသြးအသားလို၊အေလးထားကာ၊ ခ်စ္သေလာက္၊ ျမစ္ေပ်ာက္မွာစိုး။ ဆိုသည့္ ဆရာ့ကဗ်ာေလး ၾကားေရာင္ေနမိသည္။ လိႈင္းေလးတစ္ခ်က္ လႈပ္ခက္သြားသည္။ပန္းေတာင္းျမိဳ႔နယ္ သရက္လိန္အုပ္စုအတြင္းရွိ တက္သစ္ကၽြန္းရြာ သဲေသာင္ျပင္ကမ္းနဖူးသို႔ ေလွငယ္ကေလးကဆိုက္ကပ္သြားခဲ့သည္။ တခ်ိန္တုန္းက ယခုလိုျမစ္ျပင္ကို ေလွငယ္ေလး ျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ပါက ေလွေလွာ္သည့္ တက္မႏွစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ ေလွဦးတြင္တစ္ေယာက္ ေလွ၏ပဲ့ပိုင္းတြင္တစ္ေယာက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ျဖတ္ေက်ာ္မွသာ လိုရာခရီးသို႔အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာေလွာ္ခတ္မွသာေရာက္ႏိုင္သည္။ယေန႔ေခတ္ တြင္ တရုတ္၊ဂ်ပန္မွတင္သြင္းေနေသာ အင္ဂ်င္ငယ္ေလးမ်ားအား ျမန္မာနည္းပညာႏွင့္ေရာေထြးကာ ႏွစ္သြားပါရွိသည့္ပန္ကာဒလက္ငယ္ကေလးမ်ားတပ္ဆင္ကာ ျမစ္ေရျပင္ကို ဓါတ္ဆီအနည္းငယ္ျဖင့္သာယာစြာ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ျမစ္ျပင္က်ဥ္းေျမာင္းလာသည္ကတစ္ေၾကာင္း စက္တပ္ေလွယဥ္ေလးမ်ားျဖစ္လာေသာေၾကာင့္၄င္း ခြန္အားစိုက္ဖို႔မလိုအပ္ဘဲ လိုရာခရီးသို႔ လွ်င္ျမန္ေစာစြာေရာက္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ထိုကၽြန္းငယ္ေလးအတြင္းေနထိုင္ၾကသူအမ်ားစုဟာ ယခုလိုအင္ဂ်င္စက္ေလွမ်ားကိုသာ အားကိုးၾကီးစြာသံုးစြဲေနၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။
တက္သစ္ကၽြန္းရြာေလးသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္မ်ားစြာကတည္းမွတည္ရွိေနခဲ့သည့္ကၽြန္းကေလးတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ယခင္က ထိုကၽြန္းကေလးသည္ အလ်ား-၄မိုင္-အနံ-၂မိုင္ခြဲခန္႔တည္ရွိလာရာ ျမစ္ေရတိုက္စား ကမ္းပါးျပိဳက်မႈမ်ားေၾကာင့္ ယခုဆိုလွ်င္ အလ်ား မွာ ၂မိုင္ခြဲ-ေလာက္သာရွိေတာ့သည္။ကၽြန္းကေလးေပၚတြင္ အိမ္ေျခေပါင္း(၄၀၀)ေက်ာ္ေနထိုင္ၾကသည္။ေျမႏုကၽြန္းေျမျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရမတင္လို႔ စပါးသီးႏွံစိုက္ပ်ဳိးမရခဲ့ေပ။ေရလုပ္ငန္းႏွင့္စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ အဓိကထားအသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳလ်ွက္ရွိေနခဲ့သည္။ေရလုပ္သားတစ္ရာေက်ာ္ တို႔သည္ ျမစ္အတြင္း ငါးမ်ားရွားပါးလာမႈႏွင့္ေတြ႔ၾကံဳေနၾကရသည္။ငါးက်ဥ္ေတာက္၊ငါးဆူးခုတ္၊ကြန္းမံ၊ငါးဒန္ ျမစ္ငါးမ်ားသည္အင္မတန္ရွားပါးလာခဲ့ျပီး ငါးသေလာက္ငါးမ်ားဆိုလွ်င္ျမစ္ျပင္ထဲမေတြ႔ရေသာအေျခအေနသို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ကတည္းမွျမစ္ငါးမ်ားရွားပါလာသည္ကို ဇရာျပိဳ တံငါအိုၾကီးတစ္ဦးကေျပာခဲ့သည္။
“အဘတို႔ ၁၃ႏွစ္သားကတည္းကဒီျမစ္ျပင္မွာငါးရွာလာတာ အခုဆိုျမစ္ငါးေတြအမ်ားၾကီးေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ။ ေခတ္ကာလရဲ႔ ေက်ာက္တူးေဖာ္တဲ့ေမာ္ေတာ္ေတြေၾကာင့္ ျမစ္ေရၾကမ္းျပင္ပ်က္စီးကုန္တယ္ ။ေရလမ္းေၾကာင္းေတြလြဲကုန္တယ္။ဒီစက္ေတြဆူညံမႈေၾကာင့္လည္းငါးေတြမေနႏိုင္ၾကဘူး။မ်ဳိးဥခ်ခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ဒီလိုေန စက္သံေတြ ပ်က္စီးေနတဲ့ျမစ္ၾကမ္းျပင္ေတြ ေရေၾကာင္းလြဲကုန္တာေတြေၾကာင့္ ငါးမ်ဳိးေစ့ေတြ ပ်က္စီးကုန္ၾကရတာ ငယ္ငယ္ကဆို အခ်ိန္တစ္ရာေလာက္ရတယ္ဆိုပါေတာ့ ခုအခ်ိန္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္မနည္းရွာတာမရေတာ့ဘူး။လူတစ္ကိုယ္စာရွိတဲ့ ငါးျမင္းေတြ၊ငါးသေလာက္ေတြဆို ရွိကိုမရွိေတာ့တာ တစ္ရြာလံုးဖမ္းမိတယ္ဆိုတဲ့အသံေတာင္အဘတို႔မၾကားရေတာ့ပါဘူး” တက္သစ္ကၽြန္းေပၚေနထို္င္သူ ဦးခင္ရွိန္ကေျပာခဲ့သည္။
တက္သစ္ကၽြန္းရြာကေလးအနီးနားပတ္၀န္းက်င္တြင္ ျမစိမ္းကၽြန္း၊စစ္ကိုင္းကၽြန္း၊မင္းတဲကၽြန္းမ်ားရွိခဲ့ဖူးသည္။ထိုကၽြန္းအားလံုးသည္ တက္သစ္ကၽြန္းအက်ယ္အ၀န္းျဖင့္သိပ္မကြာလွပါ။သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၉၄-ခုႏွစ္မွာ ျမစ္ေရတိုက္စားမႈ ကမ္းပါးျပိဳက်ပ်က္စီးမႈမ်ားေၾကာင့္ စစ္ကိုင္းကၽြန္းသည္ ျမစ္ေရျပင္ေအာက္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရေလသည္။သိပ္မၾကာပါ ၁၉၉၇-ခုႏွစ္တြင္လည္း မင္းတဲကၽြန္းသည္ ထိုနည္းတူစြာ ျမစ္ေရျပင္ေအာက္တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရျပန္သည္။ယေန႔က်န္ရွိေနသည့္ တက္သစ္ကၽြန္းႏွင့္ ျမစိမ္းကၽြန္းရြာငယ္ေလးသာရွိေတာ့သည္။ထို႔အျပင္ ၂၀၀၂-ခုႏွစ္တြင္ တက္သစ္ကၽြန္းတြင္ ျမစ္ေရတိုက္စားကမ္းပါးျပိဳက်မႈမ်ားေၾကာင့္ ေနအိမ္-၂၇.လံုးႏွင့္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတစ္ေၾကာင္း ေဘးလြတ္ရာသို႔အလွ်င္အျမန္ေျပာင္းေရြ႔လိုက္ရသည္။သို႔ေသာ္လည္း စိုက္ပ်ဳိးေျပ ဧက ၁၀၀-ေက်ာ္မွာ ျမစ္ေရျပင္ေအာက္က်ေရာက္သြားခဲ့သည္။က်န္းမာေရးေစာင့္ေလွ်ာက္မႈမခံရသည့္ကၽြန္းကေလးျဖစ္သည္။တစ္လမွတစ္ခါသာ က်န္းမာေရးဆရာမတစ္ေယာက္လာတတ္ေသာေၾကာင့္ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလ်ာ၊ေသြးလြန္တုပ္ေကြး၊ကေလးမီးမဖြားႏိုင္လို႔ နီးစပ္ရာျမိဳ႔မ်ားသို႔ စက္ေလွငယ္ျဖင့္သြားေရာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း လမ္းခရီး ေလွေပၚတြင္အသက္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့သူမ်ားစြာလည္းရွိခဲ့သည္ဟုေဒသခံရြာသားမ်ားက ေျပာခဲ့သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္က တည္ေဆာက္ထားသည့္ ပ်က္စီးယိုယြင္းေနေသာ စာသင္ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္မွာလည္း အေပၚထပ္တြင္ ျပဳတ္က်ေတာ့မည့္ ထုတ္တန္းသစ္သားေခ်ာင္းၾကီးမ်ား၊ေဆြးေျမ႔ျခကိုက္ေနသည့္ ေက်ာင္းေဆာင္၏ၾကမ္းခင္းျပင္မ်ားေၾကာင့္ ေက်းရြာအတြင္းရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း၏ တမံတလင္းျပင္ေပၚတြင္ စာသင္သားကေလးငယ္တို႔၏ ေခ်ာင္းဆိုးသံ တညံညံျဖင့္ပညာရွာေဖြေနၾကရေသာ ရင္ေသြးငယ္တို႔၏အျဖစ္မွာလည္း ပင္ပန္းခက္ခဲစြာပညာရွာေဖြေနၾကရသည္ကိုျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။အဆိုပါအလယ္တန္းအဆင့္စာသင္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသား/သူေပါင္း ၁၉၈ ဦးႏွင့္မႈလတန္းျပဆရာ/မ ၃.ဦး၊ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးအပါအ၀င္ အလယ္တန္းျပဆရာ/မ ၅.ဦး၊လုပ္သားစာသင္ဆရာ/မမ်ား စုစုေပါင္း ဆရာ/မ ၁၀-ဦးျဖင့္ပညာသင္ၾကားေပးလွ်က္ရွိသည္။ ပန္းေတာင္းျမိဳ႔လမ္းေဘးအနီးရွိ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားစြာ တိုးခ်ဲ႔ျပဳျပင္ရန္ ဘက္ဂ်က္ေငြက်ေရာက္ခဲ့သည္ဟုဆိုေသာ္လည္း၊ ေရေျမျခား နားေနေသာ တက္သစ္ကၽြန္းရြာကေလးမွ ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းကေလးမွာသက္ဆိုင္ရာဌာနလူၾကီးမင္းမ်ားထံတင္ျပခဲ့ေသာ္လည္းယေန႔အခ်ိန္အထိ ျပန္လည္ျပဳျပင္ အသစ္တည္ေဆာက္ေပးျခင္းမရွိခဲ့ပါဘဲ ဆရာ/မမ်ားႏွင့္ေဒသခံေတြ အင္မတန္ေမွ်ာ္လင့္ တမ္းတေနဆဲပါ။
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မီးစက္ၾကီးမွတဆင့္ အိမ္တစ္အိမ္လွ်င္မီးတစ္ပြင့္သံုးစြဲပါက တစ္ရက္လွ်င္ ၂၀၀-က်ပ္ျဖင့္ မီးရရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ထားၾကရသည္ဟုဆိုၾကသည္။ထိုကၽြန္းကေလးေပၚတြင္ ျပသနာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရွိေနခဲ့သည္။ ၀မ္းေရးအတြက္ေရလုပ္သားဘ၀ျဖင့္ ရပ္တည္မႈနည္းလာျပီး ကၽြန္းေပၚတြင္ ေျပာင္း၊ပဲ၊ဖရဲ၊ခရမ္း၊သခြား ရာသီေပၚ သီးႏွံမ်ဳိးစံုကိုအဓိကထား စိုက္ပ်ဳိးေနၾကရျပီး၊အျခားေသာျခံထြက္သီးႏွံမ်ားကိုပါစိုက္ပ်ဳိးေနၾကရျပီး မိသားစု၀မ္းေရးအတြက္ အဓိကထားေျဖရွင္းေနၾကရသည္။လယ္ယာ၊ကိုင္းကၽြန္းမွ ထြက္ရွိလာသည့္ သီးႏွံေလးမ်ားကို နီးစပ္ရာ ျပည္ျမိဳ႔ မွတဆင့္ ေရႊေတာင္၊ဆင္တဲ၊ပန္းေတာင္းျမိဳ႔မ်ားသို႔ စက္ေလွငယ္ေလးမ်ားႏွင့္ေရာင္းခ်လွ်က္ရွိသည္။ တက္သစ္ကၽြန္းမွ ေျပာင္းစိုက္ခင္းမ်ား၊ပဲစိုက္ခင္းမ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္လာျပီး ကမ္းနဖူးေလွငယ္ေလးသည္ တက္သစ္ကၽြန္းအားေက်ာခိုင္းကာတေရြ႔႕ေရြ႕႔ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း…ကၽြန္ေတာ့အေတြးထဲမွာျဖင့္….
ဧရာ၀တီရယ္၊ျခ မစားေစနဲ႔ တက္သစ္ကၽြန္းဆိုတဲ့…သမိုင္းထဲကကၽြန္းတစ္ခု…..သူတို႔မို႔..မ်က္ကြယ္ျပဳရက္တယ္။..
ျမစ္ထဲကသဲေက်ာက္ေတြ စည္းကမ္းမဲ့ထုတ္။….မင္းတဲကၽြန္း နဲ႔ စစ္ကိုင္းကၽြန္းလည္း..
စုန္းစုန္းျမဳပ္ခဲ့။….အခုလည္း…တက္သစ္ကၽြန္းကိုရန္ရွာ..မၾကာခင္အႏၱရာယ္ေတြၾကံဳလာေတာ့မွာ။…
ဒီၾကားထဲ..ယိုင္နဲ႔ျပီး..သင္မရတဲ့စာသင္ေက်ာင္း။..ေစာင့္ေလွ်ာက္မႈကင္းမဲ့တဲ့..က်န္းမာေရး။….
ေရလုပ္သားေတြ..မိႈင္ေငးခဲ့တာလည္း..မ်က္ကြယ္ျပဳေနဆဲ။….ဇရာျပိဳေနတဲ့ တံငါအို….ပိုက္လည္းေဆြးလို႔ေနပါျပီ..ျမစ္ေရျပင္ထဲမွာ…ကံေပးခဲ့ခ်ိန္ေလး….ငါးတစ္ေကာင္ေတာ့မိပါေစ..…
K3(pyay)
တင္ဆက္..ျပည္သတင္းလူငယ္(ျပည္သတင္း)09253311019
0 comments:
Post a Comment