ဘိုးေတာ္ဂ်ာေအး ****************** ျပည္သတင္းလူငယ္(ျပည္သတင္း)

ဘိုးေတာ္ဂ်ာေအး
******************

ျပည္သတင္းလူငယ္(ျပည္သတင္း)

ကိုယ္ေတြ႔အံ့ဖြယ္ပုဂိၢဳလ္မ်ား (၂)
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသတစ္ဝုိက္မွာ ဟုိးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီတုန္းက အေကာင္ႀကီးႀကီး အၿမီးရွည္ရွည္ေတြ ဆည္းကပ္ခဲ့ရတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ထူးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိ သမွ် ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။

သူ႔အေၾကာင္း သိသမွ်ေတာ့ ေရးဦးမယ္လုိ႔ ေတးထားခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ မႏွစ္ကပဲ သူ႔အေၾကာင္း တစ္စြန္း တစ္စကို ဂမီၻရမဂၢဇင္းမွာ ဝထၳဳတုိတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေရးသား တင္ဆက္ထားတာ ဖတ္လိုက္ရပါ ေသးတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသတစ္ဝုိက္မွာ ဟုိးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီတုန္းက အေကာင္ႀကီးႀကီး အၿမီးရွည္ရွည္ေတြ ဆည္းကပ္ခဲ့ရတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ထူးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိ သမွ် ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။

သူငယ္စဥ္တုန္းက ေခ်ာင္းထဲ၊ ျမစ္ထဲ တမင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေတာ္တဆပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လႊတ္ပစ္လုိက္တဲ့ နာရီ၊ ဆြဲႀကိဳး၊ လက္စြပ္ေတြကို ခဏခ်င္း ေရငုပ္ ရွာေဖြႏုိင္ခဲ့တယ္။ လူက က်ပ္မျပည့္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ ကေလးဆုိးႀကီးလို ျဖစ္ေနေတာ့ သူမ်ား ညာခုိင္းသမွ်လည္း ခံရတယ္။ သူ႔အစြမ္းကို သိသူေတြကေတာ့ ေရထဲကုိ တုိလီမုတ္စ ပစၥည္းေတြ ပစ္ခ်ၿပီး တမင္ ပညာစမ္းေလ့ ရွိၾကတယ္။ မသိေသးသူေတြကို လက္ေတြ႔ျပခ်င္တာလဲ ပါတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ သူ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။

သူဘယ္ေတြ သြားခဲ့တယ္။ ဘာေတြ က်င့္ႀကံအားထုတ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဆံုခဲ့တယ္ ဆုိတာေတြ ကိုေတာ့ သူ႔တပည့္ သားေျမးေတြကသာ သိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္ သိသေလာက္ ျမင္ခဲ့ သေလာက္ သူ႔အစြမ္းေတြကိုပဲ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆံုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က တကၠသုိလ္ဝင္တန္း ေျဖခါနီး။ က်ဴရွင္မွာ ခင္မင္မိတဲ့ အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္က သူတုိ႔ မိသားစုဆီ ဘုိးေတာ္ ၾကြလာတယ္တဲ့။ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ ဝဝဖုိင့္ဖုိင့္ ၊ ကတံုးဆံပင္ေပါက္ ေကနဲ႔ပါ။ ဘုိးေတာ္နာမည္က "ဂ်ာေအး" တဲ့။ ေကာင္းေရာ။ တျခား ဘုိးေတာ္ေတြက သိဒိၶေတြ၊ မဟိဒိၶေတြ၊ ေအာင္ေတြ၊ ေခါင္ေတြ ပါတဲ့ နာမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လုပ္စားေနၾကေပမယ့္ ဒီဘုိးေတာ္ က်ေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ ဂ်ာေအး ျဖစ္ေနပါလိမ့္ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ စိတ္ဝင္တစား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအး စံျမန္းရာ အဲဒီအစ္ကိုေတြ အိမ္ကို ေရာက္တယ္။ ဘုိးေတာ္က ထံုးစံအတုိင္း ေခါင္းရင္းမွာပဲ ထုိင္ေနတယ္။ ထူးဆန္းတာက တျခား ဘုိးေတာ္ေတြလို စကားႀကီးစကားက်ယ္ မစားရဝခန္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနဘဲ နားေအးပါးေအး သူ႔ဖာသာ ထုိင္ေနတာပါပဲ။ ထုိင္ေနပံုကလည္း ကေလးႀကီး တစ္ေယာက္လုိပါ။ အက်ီအျဖဴနဲ႔ ပုဆုိးကြက္တုံုးႀကီး ဝတ္ထားေပမယ့္ စမတ္မက် ဟန္မထြားဘဲ ဘုိသီဘတ္သီ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စကားလည္း နည္းလွပါတယ္။ ဘုိးေတာ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈကေတာ့ ထမင္းဟင္း အစားအေသာက္ေကာင္းမွန္သမွ် အားပါးတရ အုပ္တာပါပဲ။

ဘုိးေတာ္ေတြ အလြန္ ေခတ္စားဆဲ ကာလမို႔ အိမ္နီးပါးခ်င္းသာမကဘဲ တျခားလူေပါင္းစံုပါ အဲဒီအိမ္ေပၚ ေရာက္ေနပါတယ္။ လူေတြကလည္း ဘုိးေတာ္ ဘာလုပ္ျပမလဲပဲ ျပဴးၿပဲ ေငးေမာ ေနၾကပါတယ္။ ဘလိုင္းခ်ည္း ၾကည္ညိဳသူေတြကေတာ့ လက္အုပ္ေလး တခ်ီခ်ီေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အလကားေန လက္အုပ္ခ်ီေလ့ မရွိတာေၾကာင့္ ဒီဘုိးေတာ္ ဘာလုပ္ျပမလဲ ဆုိတာကုိပဲ စုိက္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ က်ဴရွင္အတူ တက္ေနက် အစ္ကုိႀကီးကုိ ဘုိးေတာ္က ေဟ့ စေနသား ခဏ လာဦးကြ ဆုိၿပီး ေခၚတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးမယ္ ဆုိၿပီး ေလထဲကို လက္ေဝွ႔ယမ္း လိုက္ပါတယ္။ ေဝွ႔လိုက္တဲ့ လက္ကို ဆုပ္ထားၿပီး တေအာင့္အၾကာမွာ ေျဖျပလိုက္ေတာ့ စိန္ကြပ္ထားတဲ့ လက္စြပ္တစ္ကြင္း ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဝုိင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြလည္း ဟယ္ခနဲ ဟင္ခနဲ ျဖစ္ကုန္ တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မ်က္လံုး အဝုိင္းသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူ႔ဟာက ရွင္းလြန္းတာကိုး။ ေလထဲကုိ လက္တစ္ခ်က္ ေဝွ႔ျပတယ္။ စတည္းက ဘာမွ မရွိတဲ့ လက္ဖဝါးထဲကုိ လက္စြပ္တစ္ကြင္း ေရာက္လာတယ္။ ရွင္းပါတယ္။

အစ္ကုိႀကီးနဲ႔ သူ႔မိဘေတြ ေျပာျပခ်က္အရ လက္စြပ္ဟာ ေရႊအစစ္ ျဖစ္ၿပီး စိန္ကေတာ့ အရည္အေသြး သင့္ပါသတဲ့။ သူ႔လိုပဲ ဘုိးေတာ္ရဲ႕ တျခားတပည့္ေတြလည္း အဲသလို လက္စြပ္ေတြ ရံဖန္ရံခါ ရတတ္ ပါသတဲ့။ သုိက္ထဲကေန ယူေပးတာလို႔လည္း ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္စိထဲ ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအး လုပ္သြားပံုက ရွင္းလြန္းေပမယ့္ မသကၤာေတာ့ ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ မ်က္လွည့္လား၊ မ်က္လွည့္ဆုိရင္ ဘာလို႔ အစစ္ေတြ ေပးတာလဲ။ ေနာက္မွ အခ်ီႀကီး ရုိက္ခ်င္လုိ႔လားနဲ႔ စပယ္ရွယ္ကုိ စဥ္းစားခန္း ဝင္မိ ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာကလည္း ဂမီၻရဝါသနာရွင္ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးကို အိမ္ေခၚ ပင့္ပါတယ္။ ဘုိးေတာ္ကလည္း ၾကြလာပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တပည့္တပန္းေတြ အံုလိုက္ က်င္းလိုက္ ပါမလာဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ဆုိက္ကားစီး ထြက္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဘုိးေတာ္ကို လုိက္ပို႔ခ်င္တဲ့ ဆုိက္ကားဆရာေတြ တန္းစီေနတာပါပဲ။ တျခား မဟုတ္ပါဘူး ဘုိးေတာ္ တက္စီး သြားတဲ့ ဆုိက္ကားဟာ လာဘ္ပြင့္တယ္၊ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆၾကလို႔ပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာ၊ ဘုိးေတာ္ေနထုိင္တဲ့ အိမ္က အစ္ကိုႀကီးတုိ႔ဟာ ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးနဲ႔အတူ ခရီးတစ္ခု ထြက္ၾကပါတယ္။ ဘုရားဖူးခရီးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္။ အဲဒီခရီးစဥ္က အျပန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ ဆရာသမားရဲ႕ ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးအေပၚ ယံုၾကည္ေလးစားမႈကေတာ့ အံ့မခန္း တုိးတက္လာခဲ့ပါတယ္။

သူက ေျပာျပပါတယ္။ "ဇလြန္ဘက္ကို ဒို႔ေတြ ေရာက္ေတာ့ ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးက ငါ့ကို အသာေလး လွမ္းေခၚတယ္ ဘုရားေစတီေတြ ၾကားမွာ သူနဲ႔ငါ သြားလာေနရင္း ခင္ဗ်ား ကိုးကြယ္ဖုိ႔ ဘုရားတစ္ဆူ ေပးမယ္ ဆုိၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းက လက္တစ္ခ်က္ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္တာ လက္ထဲမွာ ငါးလက္မအရြယ္ ဘုရားဆင္းတုေလး ပါလာတယ္" တဲ့။ ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ ဆရာက သူရလာတဲ့ ဘုရားဆင္းတုေလးကို ျပပါတယ္။ ထူးျခားတဲ့ သစ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ထုၿပီး သစ္ေစးရည္ သုတ္ထားတဲ့ သာမန္လက္ရာ ဘုရားတစ္ဆူပါ။ ဘုိးေတာ္က သုိက္ထဲကေန ယူေပးတာလို႔လည္း ဆရာသမားက ေျပာပါတယ္။

ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပတ္သက္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အဲသလိုပဲ သုိက္ထဲက ဆုိတဲ့ လက္စြပ္ေတြ၊ ဘုရားဆင္းတုေတြ ရရွိၾကပါတယ္။ အဲသလို ယူေပးတဲ့အခါတုိင္း ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးဟာ လက္ကုိ ေလထဲ တစ္ခ်က္ ေဝွ႔လိုက္ရံုနဲ႔ ပါလာတာကေတာ့ သူ႔အစြမ္းပါပဲ။ လက္စြပ္လို ေသးေသးမႊားမႊားက မ်က္လွည့္အေနနဲ႔ ျပႏုိင္ေပမယ့္ ဘုရားဆင္းတုေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ ယူယူျပတာကေတာ့ နည္းနည္း သဘာဝလြန္မလား စဥ္းစားမိပါတယ္။

ခုေနမ်ား ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးနဲ႔ ျပန္ဆံုရင္ ကြၽန္ေတာ့္လဲ သိုက္ထဲကေန Tablet တစ္လံုးေလာက္ ယူေပးဦးဗ် ဆုိၿပီး ေတာင္းျဖစ္မလားပဲ။ ခုေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘုိးေတာ္ဂ်ာေအးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ နာမည္ အႀကီးဆံုး ဘုန္းတန္ခုိးအတက္ဆံုး ကာလမွာပဲ တပည့္အေပါင္းအပါေတြနဲ႔ ခရီးသြားေနတုန္းမွာ ရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာ ျပတ္ၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္လို႔ ေနာက္ဆံုး ၾကားသိရပါတယ္။ သူေျပာေျပာေနက် သုိက္ကပဲ သူ႔ကုိ ျပန္ေခၚသြားသလား၊ အစားအေသာက္ ၾကမ္းလြန္းလို႔ပဲ ဥတုအာဟာရ မကုိက္ညီလို႔ အရြယ္ေကာင္းမွာ လြင့္ေၾကြသြားသလားဆုိတာ သူပဲ သိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။

ျပည္သတင္းလူငယ္(ျပည္သတင္း)