အညတရမွတ္တမ္း (၁၀) သရ၀ဏ္(ျပည္)

အညတရမွတ္တမ္း (၁၀)

သရ၀ဏ္(ျပည္)

က်ြန္ေတာ္.အေဖသည္တစ္ေန.တြင္ လူတစ္ေယာက္ကိုအိမ္ေခါ ္လာ၏ ။ ထိုသူမွာက်ြန္ေတာ္တို.အိမ္ကို၀ယ္မည္.သူျဖစ္သည္ဟုသိရသည္ ။ အိမ္၀ယ္မည္.သူသည္ အိမ္ကိုလွည္.ပါတ္၍ၾကည္.ရွဳေလ.လာသည္ ။ ထိုအခါတြင္လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေသာအစ္ကိုၾကီးကိုေအာင္ၾကည္စိုးက အိမ္၀ယ္မည္.သူအား
“ ဒီအိမ္ကအေဖ.သေဘာတစ္ခုထဲနဲ.ေရာင္းလို.မရဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္တို.မိသားစုအားလံုးသေဘာတူမွေရာင္းလို.ရတာ ၊ က်ြန္ေတာ္ကဒီအိမ္မွာသားအၾကီးဆံုးပဲ က်ြန္ေတာ္သေဘာမတူဘူး ၊ အေမကလဲသေဘာမတူဘူး “ဟုေျပာလိုက္သည္ ။ ထိုလူျပန္သြားေသာအခါ အစ္ကိုၾကီးကိုေအာင္ၾကည္စိုးကအေဖ.ကိုဤသို.ေမးပါသည္ ။
“ အေဖ ဘာလို.အိမ္ေရာင္းခ်င္တာလဲ “
အေဖ၏အေျဖမွာ စိတ္ထိခိုက္စရာေကာင္းပါသည္ ။
“ အေဖ.မွာပိုက္ဆံမရွိဘူးကြာ ၊ သားတို.ကိုစက္ဘီးလဲ၀ယ္ေပးခ်င္တယ္ ၊ ကက္ဆက္လဲ၀ယ္ေပးခ်င္တယ္ ၊ မင္းအစ္မေတြအတြက္လဲ လိုတာေတြ အားလံုး၀ယ္ေပးခ်င္တယ္ ၊အဲဒါေၾကာင္.အိမ္ေရာင္းဖို.ၾကံတာပါ “
ဟုအေဖကေျဖသည္ ။
“ ဒါဆိုရင္ေတာ.အေဖအိမ္မေရာင္းနဲ. က်ြန္ေတာ္တို.စက္ဘီးမရွိလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြစက္ဘီးေနာက္ကထိုင္လိုက္လို.ရတယ္ ၊ ကက္ဆက္မရွိလဲ လက္ဘက္ရည္တစ္ခြက္ ၀ယ္ေသာက္ရင္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းၾကိဳက္သေလာက္နားေထာင္လို.ရတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္တို. ျမိဳ.စြန္ျမိဳ.ဖ်ားရပ္ကြက္မွာလဲမေနခ်င္ဘူး ၊ ဒီေနရာ ဒီအိမ္ကိုပဲၾကိဳက္တယ္ “
ထိုေန.မွစကာအေဖသည္အိမ္ေရာင္းဖို.စကားမစပ္ေတာ.ေပ ။ ထူးဆန္းသည္မွာ က်ြန္ေတာ္တို.သည္ စီးပြားေရးအဆင္မေျပသည္.ၾကားမွ နွစ္ေပါင္း သံုး၊ေလး ဆယ္ခန္.ၾကာေအာင္ ယခုအခ်ိန္အထိၾကံ.ၾကံ.ခံရပ္တည္နိုင္ခဲ.ေသာ္လည္း က်ြန္ေတာ္တို.ထက္ေငြေၾကးအဆင္ေျပခဲ.ၾကေသာ က်ြန္ေတာ္တို.ေျခရင္းအိမ္နွင္.ေခါင္းရင္းအိမ္နွစ္အိမ္စလံုးသည္ စီးပြားက်ကာ အိမ္မ်ားအသီးသီးေရာင္းခ်ျပီးေျပာင္းေရြွ.သြားၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။ ပထမ က်ြန္ေတာ္တို.အိမ္ေခါင္းရင္းမွသုခမိန္လွိုင္၏ဖခင္ ဦးညိဳ ၊ေဒါ ္ေစာျမ တို.ေျပာင္းသြားပါသည္ ။ ၁၉၈၇ ေလာက္ကျဖစ္မည္ ။ သူတို.အိမ္ကို ေငြ(၈)သိန္းနွင္.ေရာင္းခ်ျပီးေျပာင္းသြားပါသည္ ။ ေနာက္ေလးနွစ္ခန္.ၾကာေသာအခါ က်ြန္ေတာ္တို. ေျခရင္းဘက္မွ ဦးသာဟန္ ၊ေဒါ ္ေစာရွင္တို.သည္ သူတို.အိမ္ကို ေငြက်ပ္ (၁၁)သိန္းျဖင္.ေရာင္းခ်ကာ ေျပာင္းေရြသြားျပန္ပါသည္ ။ေျမကြက္မ်ားမွာ (၂၅)ေပ x ေပ (၆၀ ) အကြက္မ်ားျဖစ္ပါသည္ ။ ထိုစဥ္ကေျမေစ်းမ်ားမွာ ဤမ်ွေလာက္ပဲကာလေပါက္ေစ်းရွိပါသည္ ။ဒါေတာင္က်ြန္ေတာ္တို.ေျမာက္ေစာင္းတန္းလမ္းသည္ ျပည္ျမိဳ.၏အကြက္အကြင္းက်ေသာ အဓိကလမ္းမၾကီးတြင္ပါ၀င္ပါသည္ ။ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ.သိန္းေထာင္ခ်ီ၍တန္ေနျပီျဖစ္သည္ ။ေျပာင္းသြားသူမ်ားသည္က်ြန္ေတာ္တို.လမ္းထဲသို. ျပန္လာမေနနိုင္ၾကေတာ.ပဲ လြမ္းဆြတ္သတိရသျဖင္.တစ္ခါတစ္ရံလာေရာက္လည္ပါတ္ၾကပါသည္ ။ ထိုအတြက္ အိမ္ေရာင္းဖို.အစီအစဥ္ကို အတိုက္အခံလုပ္ခဲ.ေသာအစ္ကိုၾကီးကို၎ ၊ သားသမီးသေဘာမတူသည္ကိုအတိုက္အခံလုပ္ကာ ဇြတ္တိုးမစီစဥ္ခဲ.ေသာဖခင္ျဖစ္သူအား၎ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္ ။က်ြန္ေတာ္တို.အိမ္၏စီးပြားေရးသည္ သားသမီးမ်ား တျဖည္းျဖည္းအရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ အဆင္ေျပလာပါသည္ ။
က်ြန္ေတာ္.အစ္ကိုနွစ္ဦး ျပည္ျမိဳ.ေပါ ္ရွိဂီတ၀ိုင္းနွစ္၀ိုင္းတြင္ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဂီတသမားမ်ားျဖစ္လာၾကေသာအခါ သူတို.၏လုပ္အားချဖင္.အိမ္ကိုျပန္လည္ေထာက္ပံ.လာနိုင္ပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္.အစ္မနီလာေဆြသည္ ထံုးဘိုနယ္ဘက္ရွိရြာတစ္ရြာတြင္ တြဲဘက္ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကိုရပါသည္ ။တြဲဘက္ေက်ာင္းဆိုသည္မွာ ေက်းရြာမွစုေပါင္းတည္ေထာင္ထားေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းျဖစ္ပါသည္ ။ဆရာလခကိုရြာမွစုေပးပါသည္ ။ သုခမိန္လွိုင္နွင္.အိမ္ေထာင္ကြဲလာေသာအစ္မၾကီးမာလာေ၀သည္လည္း B.Sc ဘြဲ.ရတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင္. ျပည္ျမိဳ.ပန္းဘဲတန္းေက်ာင္းတြင္ ဆရာမအလုပ္ရရွိပါသည္ ။ အျခားအစ္မငယ္ မသီတာလည္း ျပည္ျမိဳ. ေတဇအမကတြင္ဆရာမျဖစ္လာပါသည္ ။ ထို.ေၾကာင္.အေမသည္ ပင္ပင္ပန္းပန္းေစ်းေရာင္းစရာမလိုေတာ.ေသာေၾကာင္.အိမ္မွာပဲ အနားယူလိုက္ပါသည္ ။သို.ေသာ္ အလုပ္မလုပ္ရမေနနိုင္ေသာ က်ြန္ေတာ္.အေမက အိမ္တြင္ ကုန္စံုဆိုင္ ၊ စာအုပ္အငွားးဆိုင္စသည္ျဖင္.ဖြင္.လွစ္ေရာင္းခ်ေသးသည္ ။ အေဖကေတာ.သူ၀ါသနာပါရာ သတင္းေထာက္အလုပ္ကို တစ္သက္လံုး ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ ေဆာင္ရြက္သြားပါသည္ ။ ၂၀၀၆ တြင္အေဖကြယ္လြန္ပါသည္ ။ ထိုစဥ္ကဂ်ာနယ္မ်ားေပါ ္စျပဳေနျပီျဖစ္ရာ အေဖသည္ ျပည္ျမန္မာဂ်ာနယ္နွင္.ေနလဂ်ာနယ္တြင္သတင္းမ်ားမွန္မွန္ေရးပါသည္ ။ ထိုစဥ္က သတင္းဂ်ာနယ္စစ္စစ္မ်ား ထုတ္ေ၀ခြင္.မရေသးပါ ။ ေနာက္ပိုင္းမွ Myanmar Times ဂ်ာနယ္ လ်ပ္တစ္ျပက္ဂ်ာနယ္စသည္ျဖင္.ထြက္လာၾကပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္တို.ျပည္ျမိဳ.တြင္ မ်ိဳးဆက္သစ္ သတင္းစာသမား (သတင္းေထာက္)ဟူ၍ လံုး၀မေပါ ္ေပါက္ေသးပါ ။
၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းတြင္သာ လူငယ္သတင္းသမားမ်ားေပါ ္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ထိုစဥ္ ၁၉၈၀ ျပည္.လြန္ကာလမ်ား ၁၉၉၀ ျပည္.လြန္ကာလမ်ားတြင္ျပည္ျမိဳ.၌ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း သတင္းေထာက္အဘိုးၾကီးမ်ားသာရွိပါသည္ ။သူတို.မွာ က်ြန္ေတာ္.အေဖဦးပါ (ေခါ ္)ဦးခင္ေဇာ္ ၊ ဦးပါ၏ညီ ဦးတာ ၊ ဦးေအာင္ျမင္. ၊ ဦးျမေရြွ ၊ ဦးေက်ာ္စိုး ၊ဦးသိန္း၀င္း ၊ဦးတိုးသိန္း ၊ဦးခင္ေမာင္ရီ တို.သာရွိပါသည္ ။ သူတို.အားလံုးသည္ အစိုးရသတင္းစာမ်ားျဖစ္သည္. ေၾကးမံု ၊ျမန္မာ.အလင္း ၊ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ၊လုပ္သားျပည္သူ.ေန.စဥ္ စသည္.သတင္းစာမ်ားတြင္ေရးၾကသူမ်ားျဖစ္သည္ ။ အားလံုးသည္လခစားမ်ားမဟုတ္ ေကာ္လံစားသတင္းေထာက္မ်ားျဖစ္သည္ ။သတင္းေရးရာတြင္ ယခုေခတ္လိုသတင္း၏ေအာက္ေျခတြင္သတင္းေထာက္၏နာမည္ကိုမခံပါ ၊ ထိုအစား သက္ဆိုင္ရာသတင္းေထာက္၏ တိုက္မွေပးထားေသာကိုယ္ပိုင္နံပါတ္မ်ားကိုသာတပ္ၾကရသည္ ။က်ြန္ေတာ္.အေဖေရးေသာသတင္းမ်ားတြင္ ေအာက္မွ (၁၉၃ ) ဟုပါေလ.ရွိသည္ ။ သတင္းေထာက္အမည္ကိုကာကြယ္ေပးထားျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္မည္ထင္ပါသည္ ။
က်ြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သတင္းေထာက္ဆိုေသာ အလုပ္ကိုၾကားလည္းမၾကားဖူးျမင္လည္းမျမင္ဖူးသူမ်ားသည္ ။ ေက်ာင္းတြင္သူငယ္ခ်င္းခ်င္းမိဘအလုပ္အကိုင္ကိုေျပာၾကရာ သတင္းေထာက္ဆိုလ်င္မၾကားဖူးသူမ်ားသည္ ။သူတို.က စံုေထာက္ဆိုတာေတာ.ၾကားဖူးသည္ ။ထို.ေၾကာင္.သတင္းေထာက္ ဟုေျပာသည္ကိုစံုေထာက္ဟုထင္ကာ ဒါဆိုမင္းအေဖမွာေသနတ္ရွိမွာေပါ.ဟုေမးၾကသျဖင္.က်ြန္ေတာ္ကလည္း ေနာက္ခ်င္တာနွင္. ရွိတာေပါ. ပစၥတိုတစ္လက္ ၊ရိုက္ဖယ္တစ္လက္ရွိသည္ဟုၾကြားလိုက္သည္ ။ က်ြန္ေတာ္.အေဖသည္ပိုက္ဆံမခ်မ္းသာေသာ္လည္း အေပါင္းအသင္းအလြန္မ်ားသည္ ။တစ္ျမိဳ.လံုးသည္ သူ.မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္သည္ ။ အထူးသျဖင္. ျပည္ျမိဳ.ေပါ ္တြင္ရဲစခန္းနွစ္ခုရွိရာ ထိုစခန္းနွစ္ခုမွရဲမ်ားသည္ လုပ္ငန္းသေဘာအရအေဖ.မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္သည္ ။ျမန္မာ.ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္က ယခုဒီမိုကေရစီေခတ္ထက္သာသည္မွာသတင္းေထာက္မ်ားသည္ ရဲစခန္းမ်ားသို.တံခါးမရွိဓါးမရွိ အတားအဆီးမရွိ၀င္ထြက္နိုင္ကာ အမွုလာေရာက္တိုင္ၾကားေသာ F.I.R (ေခါ ္) ပထမသတင္းေပးတိုင္ခ်က္ (First Investigation Report ) ကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ကူးယူနိုင္သည္ ။ တရားရံုးမ်ား ၊ ေဆးရံုမ်ားတြင္ လြတ္လပ္စြာသတင္းယူနိုင္သည္ ။ယခုေခတ္လို ညြွန္မွဴးခြင္.မျပဳ၍ မေျပာနိုင္ေသးဘူးတို. ၊ ျမိဳ.နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုးအတြင္းသို.သတင္းသမားမ၀င္ရတို.ဆိုတာေတြမရွိ ။အားလံုးသည္ လူၾကီးလူေကာင္းလိုသာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဆက္ဆံၾကသည္ ။ ရဲသည္တရားခံသြားဖမ္းလ်င္ သတင္းေထာက္ကိုလာေခါ ္သည္ ။ တစ္ခါတြင္ ငါးပိဟူေသာနာမည္ေက်ာ္ဓါးျပေခါင္းေဆာင္ကိုရဲကသတင္းအရသြားဖမ္းရာ အေဖ.ကိုရဲစခန္းကလိုက္ပါသတင္းယူဖို.လာေခါ ္သည္ ။သူတို.အၾကံမွာဓါးျပငါးပိကိုလက္ရဖမ္းမိဖို.ေသခ်ာေနျပီျဖစ္ရာ ထိုသို.စြန္.စြန္.စားစား လူဆိုးဖမ္းေသာသတင္းကိုသတင္းစာထဲတြင္ပါေစခ်င္သည္ထင္ပါသည္ ။ဒါမွရာထူးတက္တာတို.ဘာတို.ျဖစ္လာနိုင္မည္မဟုတ္ပါလား ။ အေဖသည္ရဲမ်ားနွင္.အတူလိုက္သြားျပီးေနာက္တေန.နံနက္ေစာေစာတြင္ျပန္လာပါသည္ ။ ဓါးျပမိခဲ.လားဟုေမးရာ အေဖက
“ ေသာက္က်ိဳးနည္း ညံ.တဲ.ရဲေတြပါပဲကြာ ၊ ငါးပိမယားငယ္ေနတဲ. တဲကို ရဲေတြအားလံုး ၀ိုင္းထားျပီး ငါးပိကို လက္နက္ခ်အဖမ္းခံဖို.ေအာ္ေျပာၾကတယ္ကြာ ၊ ငါးပိကလည္းမေခဘူးေမာင္ အဖမ္းမခံပဲ အတင္းေဖာက္ထြက္ေျပးတာကြာ ရဲေတြကလဲအနီးကပ္ေသနတ္နဲ.ပစ္တာ….”
“ ေသသြားေရာလားအေဖ “
“ တစ္ခ်က္မွမမွန္ပါဘူးကြာ …ငါ.ေဘးကျဖတ္သြားတာ အုတ္ခဲနဲ.လွမ္းထုရင္ေတာင္ထိေလာက္တယ္ အဲဒိေလာက္ေတာင္နီးတာကို တစ္ခ်က္မွမထိဘူး ၊ ဟိုကလြတ္ေျပးသြားျပီ “
ထိုေန.နံနက္တြင္ရဲအရာရွိမ်ားက်ြန္ေတာ္.အေဖဆီသို.မ်က္နွာမသာမယာျဖင္.ေရာက္လာပါသည္ ။သူတို.တရားခံသြားဖမ္းတာ မမိပဲလြတ္သြားသည္.အေၾကာင္းကို သတင္းစာတြင္မထည္.ဘို.အေဖ.ကိုလာေရာက္ေတာင္းပန္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ က်ြန္ေတာ္.အေဖကိုလူခ်စ္လူခင္မ်ားရျခင္းအေၾကာင္းကိုက်ြန္ေတာ္သေဘာေပါက္သြားသည္ ။အေဖသည္ရဲကိုဘာမွ ညစ္ကြက္ေတြနိုင္ကြက္ေတြကိုင္မေနေတာ.ပဲ
“ မထည္.ပါဘူးဗ်ာ ၊ ခင္ဗ်ားတို.မိမွပဲ မိတဲ.သတင္းထည္.ေပးပါ.မယ္ “ ဟုေျပာလိုက္ရာ ရဲမ်ားသည္ စိတ္သက္သာရာရျပီးျပန္သြားပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္ၾကီးျပင္းလာသည္အထိ ဓါးျပငါးပိ ကိုမိသည္ဟုလည္းမၾကားေတာ.ပါ ။ ဤသို.ရဲအေပါ ္ငဲ.ညွာခဲ.ေသာ္လည္း လြန္ခဲ.ေသာ နွစ္မ်ားစြာက ္က်ြန္ေတာ္.အေဖအေပါ ္အခ်ိဳ.ရဲမ်ားသည္ အေရးအေၾကာင္းေပါ ္လာေသာအခါ ဘယ္သူ.မ်က္နွာမွမေထာက္ပဲ ဆက္ဆံခဲ.ဖူးပါသည္ ။ တစ္ခါကအေဖေရးေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္နွင္.ပါတ္သက္၍ ရဲဌာနကကအေဖ.ကို ပုဒ္မ (၅)ျဖင္. အမွုဖြင္.သျဖင္. ျပည္ေထာင္တြင္အခ်ဳပ္ခံေနရပါသည္ ။ျဖစ္ပံုမွာဤသို.ျဖစ္သည္ ။ ထိုစဥ္ကက်ြန္ေတာ္မေမြးေသးပါ။က်ြန္ေတာ္.အစ္ကိုၾကီးကိုေအာင္ၾကည္စိုးပင္ေမြးကာစ သံုးလသား အရြယ္ရွိေသာ ၁၉၅၈ ခုနွစ္ေဆာင္းတြင္းၾကီးျဖစ္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္ကျပည္ျမိဳ.ေမာ္ေတာ္ဆိပ္တြင္ဆိုက္ကပ္ထားေသာေမာ္ေတာေပါ ္မွလင္မယားနွစ္ေယာက္သည္ ညဘက္တြင္ထြန္းသီရိရုပ္ရွင္ရံု သို. ည ကိုးနာရီခြဲပြဲရုပ္ရွင္လာၾကည္.ပါသည္ ။ ရုပ္ရွင္ျပီး၍ ည သန္းေခါင္နီးပါးေလာက္တြင္ ေမာ္ေတာ္ရွိရာသို.ျပန္ေသာအခါ ကမ္းနားတြင္လွည္.ကင္းလွည္.လာေသာရဲမ်ားနွင္.ေတြ.ပါသည္ ။ ရဲကဖမ္းျပီးစစ္ရင္း သူတို.နွစ္ေယာက္မွာ ျပည္.တန္ဆာေခါင္းနွင္. ျပည္တန္ဆာမတို.ျဖစ္သည္ဟုယူဆျပီးေယာက္က်ားျဖစ္သူကိုရိုက္နွက္ကာ ၊မိန္းမျဖစ္သူကို ကာမအျမတ္ထုတ္ေစာ္ကားလိုက္ပါသည္ ။ ထိုသို.အနိုင္က်င္.ခံရသူကအသိတစ္ေယာက္မွတစ္ဆင္.က်ြန္ေတာ္.အေဖဆီေရာက္လာကာလာေရာက္တိုင္ၾကားပါသည္ ။
အေဖသည္ထိုသတင္းကိုဟံသာ၀တီသတင္းစာတြင္ေရးသားလိုက္ရာ တျမိဳ.လံုးဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္သြားပါသည္ ။ ထိုအခါရဲမ်ားက မမွန္ကန္ေသာသတင္းကိုေရးသည္ ၊ရဲဌာနသိကၡာက်ေအာင္လုပ္သည္ဆိုျပီး ပုဒ္မ (၅)ျဖင္.အမွုဖြင္.ကာအေဖ.ကိုဖမ္းဆီးျပီး ျပည္ေထာင္သို.ပို.လိုက္ပါသည္ ။ ပထမေတာ.အေမသည္ ေန.စဥ္ထမင္းသြားပို.ရပါသည္ ။ ေနာက္ေတာ. အေဖသည္ေထာင္ထဲတြင္ A .Class အက်ဥ္းသားအဆင္.ကိုရသျဖင္.ထမင္းဟင္းေကာင္းေကာင္း စားရေသာေၾကာင္.ထမင္းသြားမပို.ရေတာ.ပါ ။
ေထာင္သို.မပို.မီ အေမသည္အေဖ.ကိုေတြ.ရန္ရဲစခန္းအခ်ဳပ္သို.လိုက္သြားရာ က်ြန္ေတာ္တို.အိမ္တြင္၀င္ထြက္စားေသာက္ေနေသာမ်က္နွာသိရဲတစ္ေယာက္သည္ သူတို.ခြင္ထဲ၀င္လာျပီဆိုျပီးအေမ.ကို ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေငါက္ငမ္းေျပာဆိုပါသည္ ။ အေမသည္ စိတ္ကိုအေတာ္ခ်ဳပ္တည္းျပီးအိမ္ျပန္လာပါသည္ ။ အေဖတို.အမွုကိုရန္ကုန္ ဟံသာ၀တီသတင္းစာတိုက္မွေရွ.ေနမွအစအားလံုးငွားေပးကာ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္သျဖင္. ေနာက္ဆံုးတြင္အေဖသည္ တစ္လခြဲခန္.အၾကာတြင္အခ်ဳပ္မွလြတ္လာပါသည္ ။ေနာင္တြင္အမွုမွလည္းကြင္းလံုးက်ြတ္လြတ္ပါသည္ ။ အေမတို.ကိုအခ်ဳပ္ခန္းတြင္ေငါက္ခဲ.ေသာရဲသည္ဘာမွမျဖစ္သလိုပင္က်ြန္ေတာ္တို.အိမ္သို.ျပန္လည္၀င္ထြက္လာရာ က်ြန္ေတာ္.အေမသည္ ထိုရဲကိုဘယ္ေတာ.မွအိမ္မလာဖို.ေျပာကာနွင္ထုတ္လိုက္ေလသည္ ။ ေအးေဆးေသာအေဖကေတာ. ေျပာမေနပါနဲ.ကြာ ဒီေကာင္ေတြဟာဒီလိုခ်ည္းပါပဲဟု အေမ.ကိုတရားခ်ပါေသးသည္ ။အေမကေတာ.စိတ္ၾကီးသူျဖစ္ရာ ထိုလူမွာ က်ြန္ေတာ္တို.အိမ္နွင္.တစ္သက္လံုးအဆက္ျပတ္ေလေတာ.သည္ ။ က်ြန္ေတာ္တို.အိမ္သည္ ျပည္ (၂) ရဲစခန္း (ေခါ ္) ဆံေတာ္ဂါတ္နွင္. မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ျဖစ္ပါသည္ ။ ဓါးျပငပိကိုဖမ္းေသာကိစၥသည္ ၊ အေဖေထာင္ထဲေခတၱေရာက္ျပီး ဆယ္.ငါးနွစ္ေလာက္ၾကာမွျဖစ္ေသာကိစၥျဖစ္ပါသည္ ။ အေဖသည္ရဲမ်ားအေပါ ္အာဃာတထားသူမဟုတ္သျဖင္. ခ်က္ျခင္းပင္အားလံုးနွင္.ေျပလည္သြားပါသည္ ။ အေဖေရးခဲ.ေသာသတင္းမွာမွန္ေနသျဖင္. ျပစ္မွုက်ဴးလြန္ေသာရဲမ်ားလည္း ရဲစည္းကမ္းဥပေဒနွင္.အေရးယူခံရပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္သည္စာေရးရာတြင္ဖခင္ထံမွ ေသြးလမ္းေၾကာင္းစီးဆင္းလာသည္ျဖစ္ရာ ကိုယ္မွန္လ်င္ ဘယ္သူ.အေၾကာင္း မွမခ်န္ပဲ ျပည္သူ.မ်က္နွာကိုသာၾကည္.၍ေရးပါသည္ ။ ေထာင္က်ခ်င္က်မက်ခ်င္ေနဟုဆံုးျဖတ္ကာရဲရဲေရးပါသည္ ။
က်ြန္ေတာ္သည္တျဖည္းျဖည္းနွင္.က်န္းမာလာပါသည္ ။ သို.ေသာ္ငယ္စဥ္ကေသေလာက္ေသာေရာဂါၾကီးကို နွစ္နွင္.ခ်ီ၍ ျပင္းထန္ေသာေဆးမ်ားကို ဆက္တိုက္ထိုးခဲ.ရေသာေၾကာင္. ဘူးသီးနုနုအေမြွးသပ္သလိုျဖစ္ကာ လူေကာင္ထြားလာျခင္းမရွိေတာ.ပဲ ေမာင္နွမခုနစ္ေယာက္တြင္ အေသးဆံုး အညွက္ဆံုးျဖစ္သြားပါေတာ.သည္ ။ ဘယ္ေလာက္စားစားလူေကာင္ၾကီးမလာေတာ.ပါ ။ ကံေကာင္းေထာက္မ၍အရပ္ကေတာ.ထိုက္သင္.သေလာက္ရွည္လာသျဖင္.ေတာ္ပါေသးသည္ ။က်ြန္ေတာ္.အရပ္မွာ ငါးေပေလးလက္မခြဲ ရွိပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္.အစ္ကိုေအာင္ေအာင္၏အရပ္သည္ ေျခာက္ေပခန္.ရွိပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္တို.မိသားစုထဲတြင္ အရပ္ငါးေပထက္နိမ္.ေသာသူတစ္ေယာက္မွမရွိပါ ။
က်ြန္ေတာ္သည္ အျမဲတမ္းေပ်ာ္ရြွင္စြာေနတတ္သူျဖစ္သည္ ။ စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္းစရာမ်ားရွိလ်င္လည္းခနသာ ၀မ္းနည္းျပီးမၾကာမီအလိုလိုျပန္လည္ေပ်ာ္ရြွင္လာပါသည္ ။ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္လြယ္ေသာ္လည္း အညွိဳးအေတးမထားတတ္ပါ ။ မည္သူ.ကိုမဆို ခြင္.လြွတ္နိုင္ပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနခ်ိန္တြင္ေတြ.သူသည္ က်ြန္ေတာ္.ကိုေတာ္ေတာ္ဆိုးသူဟုထင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း က်ြန္ေတာ္၏ေဒါသသည္မည္သည္.အခါမွ မိနစ္ (၂၀ )ထက္ပိုျပီးခံသည္မရွိပါ ။ ငယ္စဥ္အခါကမူ က်ြန္ေတာ္သည္ က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာေၾကာင္. ဒုကၡိတနီးပါးျဖစ္ကာ ရုပ္ဆင္းအဂၤါလဲခ်ိဳ.တဲ. သျဖင္.စိတ္က်ေရာဂါရသလိုလိုျဖစ္ေနဖူးပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္သည္ ကိုယ္.ကိုယ္ကိုေသေၾကာင္းၾကံရန္မၾကာခနစဥ္းစားဖူးပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္ကိုယ္.ကိုယ္ကိုသတ္ေသခ်င္သည္မွာလူအမ်ား၏ဂရုစိုက္မွုကိုခံခ်င္ေသာေၾကာင္.ျဖစ္သည္ ။ ငါေသလ်င္ ငါ.အေမသည္ဘယ္လိုငိုေၾကြးမည္ ၊ လူအမ်ားသည္ ငါ.အသုဘကိုဘယ္လိုလိုက္ပို.ၾကမည္ ၊ စသည္ျဖင္. က်ြန္ေတာ္သည္အခ်ိန္ရွိသေရြ.တစ္ေယာက္တည္းစိတ္ကူးေနေလ.ရွိပါသည္ ။လူေရွ.သူေရွ.သို.ထြက္၍စကားေျပာရေသာအလုပ္ကိုလည္းအေတာ္ေၾကာက္မိပါသည္ ။ စာသင္ခန္းထဲတြင္လူေရွ.ထြက္၍ သခ်ာၤတြက္ရမည္ကို ေၾကာက္ပါသည္ ။ သခ်ာၤသည္က်ြန္ေတာ္အမုန္းဆံုးဘာသာရပ္ျဖစ္သည္ ။ ျမန္မာစာ ၊ပထ၀ီ ၊သမိုင္းဘာသာရပ္မ်ားကို က်ြန္ေတာ္အနွစ္သက္ဆံုးျဖစ္ပါသည္ ။ အဂၤလိပ္စာကို ငါးတန္းမွစကာသင္ၾကားခဲ.ရေသာက်ြန္ေတာ္သည္ ဆယ္တန္းေအာင္မွ ၀ါသနာပါလာျခင္းျဖစ္သည္ ။ အဂၤလိပ္စာသင္ကာစက ေအ ဘီ စီ ဒီ စသည္ျဖင္. က်က္မွတ္ရရာ I ဆိုေသာစာလံုးကိုက်ြန္ေတာ္သည္မမွတ္မိပဲမၾကာခနေမ.ေနပါသည္ ။ေနာက္ဆံုးတြင္ ေခြးတစ္ေကာင္သည္ နာက်င္လြန္းသျဖင္. တအိ္ုင္အိုင္နွင္.ေအာ္ေနသံကိုၾကားေသာအခါ အိုင္ကိုေမ.သြားတိုင္းေခြးမၾကီးကိုျမင္ေယာင္လိုက္ေသာအခါ အသံထြက္ကိုအလိုလိုမွတ္မိသြားပါသည္ ။ေနာက္ပိုင္းမွ စိတ္က်သိမ္ငယ္ျခင္းသည္က်ြန္ေတာ္.ထံပါးမွတျဖည္းျဖည္းခြဲခြာသြားပါသည္ ။
က်ြန္ေတာ္ဂစ္တာတီးစသင္ျခင္း
က်ြန္ေတာ္တို.အိမ္တြင္ ၾကားခ်င္လဲၾကားရ ၊ မၾကားခ်င္လဲၾကားရေသာအသံမွာဂစ္တာသံျဖစ္သည္ ။က်ြန္ေတာ္.အစ္ကိုနွစ္ေယာက္သည္ဂစ္တာကိုပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္အဆင္.က်ြမ္းက်င္စြာတီးခတ္တတ္သူမ်ားျဖစ္သည္ ။သီခ်င္းနားေထာင္ျပီး ဂီတနုတ္(စ္) မ်ားကိုခ်ေရးနိုင္သည္ ။ နုတ္(စ္) ကိုၾကည္.၍ သီခ်င္းအားလံုးကိုက်ြမ္းက်င္စြာတီးခတ္နိုင္သည္ ။ က်ြန္ေတာ္.အစ္ကိုၾကီးသည္ ဂစ္တာသင္တန္းကိုပင္ဖြင္.ထားေသးရာ အိမ္တြင္ အစ္ကိုၾကီး၏တပည္.မ်ားတီးခတ္ေသာဂစ္တာသံမ်ားကိုအျမဲၾကားေနရသည္ ။ သူတို.ကိုသင္ေပးေနသည္မ်ားကိုလည္း အထူးအေထြ အာရံုမစိုက္ပါလဲျမင္ေနေတြ.ေနရသည္ သာျဖစ္သည္ ။ ဘား ၊ဘိ ၊တိုင္မင္ ၊ ကီး ၊ ဖလက္ ၊ရွပ္ ၊ ခိုးရပ္(စ္) ၊အင္ထရိုလ္ ။ဆိုလို ၊ ဂိုးဂိုး ၊ခ်ားခ်ား ၊ တြစ္ ၊ ဆြင္း ၊ ကန္းထရီး ၊ ေဖာက္(စ္)ထေရာ. ၊ ဖိုးဖိုး ၊ ဆစ္အိပ၊္ မိုင္နာ ၊ေမဂ်ာ ၊ မိုင္နာဆဲဗင္း စသည္မ်ားမွာ မၾကားခ်င္အဆံုးနားရည္၀ေနေသာစကားလံုးမ်ားျဖစ္သည္ ။ ထို.ေၾကာင္.က်ြန္ေတာ္သည္ ကိုးတန္းသို.ေရာက္ေသာအခါ အစ္ကိုနွင္.သူ.တပည္.မ်ားလက္ဘက္ရည္ဆိုင္သြားေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ စမ္း၍ တီးျခင္းျဖင္. အနည္းငယ္တီးတတ္လာပါသည္ ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္က်ြန္ေတာ္၀ါသနာပါမွန္းသိ၍ က်ြန္ေတာ္.အစ္ကို ေအာင္ေအာင္နွင္. ကိုေအာင္ၾကည္စိုးတို.က နည္းနည္းစီ ၾကံဳလ်င္ၾကံဳသလိုသင္ျပေပးၾကပါသည္ ။ တကူးတက အခ်ိန္ေပး၍သင္ေပးျခင္းကားမဟုတ္ ။က်ြန္ေတာ္တီးခတ္ေနရင္းမွားေနလ်င္ အမွန္ကိုသင္ျပေပးသြားျခင္းျဖစ္သည္ ။ ရပ္ကြက္ထဲမွအျခား ဂစ္တာလက္သင္မ်ားထက္က်ြန္ေတာ္သာသည္မွာ အစ္ကိုမ်ားသည္ တီး၀ိုင္းၾကီးမ်ားတြင္တီးခတ္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သျဖင္. ထိုေခတ္ကနာမည္ၾကီးသီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ Notes မ်ား အိမ္တြင္စာအုပ္အထူၾကီး နွင္.ေရးထားတာရွိသျဖင္. သီခ်င္းမ်ားကို မည္ကာမတၱမဟုတ္ပဲ အင္ထရိုလ္အျပည္.အစံု ၊ Solo အျပည္.အစံုတီးခတ္ေလ.ရွိျခင္းျဖစ္သည္ ။
လမ္းေဘးတြင္ျဖစ္သလိုသင္လာေသာဂစ္တာသမားမ်ားသည္ သီခ်င္းဆိုေသာအပိုဒ္ကိုသာအဓိကတီးတတ္ၾကျပီး အင္ထရို နွင္.ဆိုလိုကိုေခါက္ေရ Bar အတိအက်တီးတတ္ၾကသည္မဟုတ္ ။ထိုသို.အတိအက်မတီးတတ္သူမ်ားသည္လမ္းေဘးတြင္သာတီးတတ္ၾကျပီးစင္ေပါ ္တက္၍အတိအက်တီး၀ိုင္းနွင္.တြဲဖက္တီး၍မရၾကေပ ။က်ြန္ေတာ္ကေတာ. ကံေကာင္းေထာက္မ ၍ သီခ်င္းမ်ာကိုအစအဆံုးအတိအက် သင္ယူေလ.က်င္.ထားသည္ျဖစ္ရာ အိမ္တြင္က်ြန္ေတာ္.အစ္ကိုမ်ားကိုမမီေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲတြင္က်ြန္ေတာ္.ေလာက္တီးတတ္သူမရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္သည္ ။ျခြင္းခ်က္အားျဖင္. က်ြန္ေတာ္နွင္.ငယ္စဥ္က ငါးပက္ေနက် ၊ငါးမ်ွားေနက် သူငယ္ခ်င္းေဇာ္ျမင္.တစ္ေယာက္ေတာ. Notes ေတြဘာေတြတတ္ကာေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္တီးတတ္ေနသည္ ။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ. Rhythm ဂစ္တာပဲ ေကာင္းေကာင္းတီးတတ္သည္ ။ Bass ေတြ ၊Lead ေတြ တီးနိုင္သည္.အဆင္.သို.မေရာက္ခဲ.ေပ ။ ထိုေခတ္ထိုအခါကေခတ္စားခဲ.ေသာ ခိုင္ထူး ၊ စိုင္းထီးဆိုင္ ၊ လြွမ္းမိုး ၊ခင္ေမာင္တိုး ၊ ခ်စ္ေကာင္း ၊ ထူးအိမ္သင္ တို.၏သီခ်င္းမ်ားအားလံုးကိုေတာ.ေကာင္းေကာင္းတီးတတ္ပါသည္ ။
ထိုစဥ္ကျပည္ျမိဳ.၏ေဆာင္းညမ်ားသည္ အလြန္ပင္ခ်မ္းေအးလွပါသည္ ။က်ြန္ေတာ္သည္သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္.တစ္ညလံုးမအိပ္ပဲ လမ္းထိပ္ေမ်ာပံုေပါ ္တြင္ထိုင္၍ ဂစ္တာတီးၾကပါသည္ ။ က်ြန္ေတာ္တို.လမ္းထိပ္ေညာင္စင္တန္းလမ္းေပါ ္၀ယ္ ၀ါး ၊ေမ်ာ ၊သကၠယ္ ၊ စသည္မ်ားကိုေရာင္းေသာဆိုင္ သံုးဆိုင္ရွိပါသည္ ။ ထိုေခတ္ကေျမေနရာလြတ္မ်ားေပါမ်ားသျဖင္. ေရာင္းခ်မည္.ေမ်ာတိုင္မ်ားကို လမ္းထိပ္ကြက္လပ္တြင္စုပံုထားရာ ထိုေမ်ာပံုမွာက်ြန္ေတာ္တို.ဂစ္တာတီးရာ ေနရာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္လာပါသည္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာညယံ၀ယ္ က်ြန္ေတာ္တီးခတ္လိုက္ေသာဂစ္တာသံသည္ ခ်မ္းေအးလွေသာ ေလထုကိုေဖာက္၍ထြက္ေပါ ္လာပါသည္ ။သူငယ္ခ်င္းမ်ားကတီးတိုးလိုက္ဆိုညီးၾကသည္ ။ တစ္ခ်ိဳ.ကေဆးလိပ္မ်ားကိုမေသာက္တတ္ေသာက္တတ္ေသာက္ဖြာလ်က္ ။ သီခ်င္းသံသည္ ပါတ္၀န္းက်င္ကိုလြွမ္းျခံဳလ်က္ ။
ေန.ရက္အခ်ိန္ေလးေတြ ေျပာင္းေပမယ္.
နွလံုးသားထဲမွာ အခ်စ္ဆံုးကို ဘယ္လိုမွမေမ.နိုင္..သိလား
အိပ္မက္ခ်ိန္ထဲမွာေတြ.ေပမယ္. …တေရးနိုးတဲ.အခါ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာတကယ္နွေမ်ာမိတယ္
သိလား ခ်စ္ရတဲ.သူကိုဒါေတြသာေျပာခြင္.ရရင္ ၾကင္နာရမလား ရင္နာရမလားကြယ္ …သိလား.......

ဆက္ရန္

သရ၀ဏ္(ျပည္ )
တင္ဆက္/ျပည္သတင္းလူငယ္(ျပည္သတင္း)