အေျပာႏွင့္အလုပ္ လံုးဝဆန့္က်င္ေနေသာ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန့္သို့ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

သမၼတႀကီးသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ၊ ဒီမိုကေရစီအိတ္ဖြင့္ေပးစာစသည္ျဖင့္ အက်ိဳးတရားျဖစ္ထြန္းေစေသာ အိတ္ဖြင့္ေပးစာမ်ားမွာ ျမင္လို႔ေကာင္း၊ ဖတ္႐ႈ၍ေကာင္းေသာအရာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေဟာေျပာပြဲစူပါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမွာင္ဘက္ျခမ္းကို ဖြင့္ထုတ္ျပတဲ့စာကိုေရးဖို႔ရာမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စဥ္းစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမွားၾကာရင္ အမွန္ျဖစ္တတ္သလို ဒီအတိုင္းပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္ရင္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္မွန္ကန္လို႔သာ အသံမထြက္တာလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီး ဆက္မိုက္ၿမဲမိုက္၊ ႐ိုင္းၿမဲ႐ိုင္းေနမွာစိုးလို႔ ဖြင့္ခ်လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ မေဟာခင္ ေဟာေနစဥ္ ေဟာေျပာပြဲၿပီး၍ ေနာက္ဆံုးျပန္ခါနီးအထိ လူတစ္ဦးခ်င္းကို လည္းေကာင္း၊ စာေရးဆရာအသင္းႏွင့္ ေဟာေျပာပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္ မတီကိုလည္းေကာင္း၊ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လံုးကိုပါ နာမည္တပ္၍ ေစာ္ကားသြားေသာ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ရဲ႕ ႐ိုင္းစိုင္းမႈ အေထြေထြေၾကာင္းပါ။

၆-၁-၂၀၁၄ ေန႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္ၿမိဳ႕မွာ စာေရးဆရာအသင္းနဲ႔ Future Life Computer Centre က ႀကီးမွဴးၿပီး စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ သရဝဏ္(ျပည္)၊ ဆရာမ ျမေႏွာင္းညိဳနဲ႔ ဆရာ လင္းသိုက္ၫြန္႔တို႔ပါ။ အဲဒီ စာေရးဆရာ သံုးေယာက္အနက္ က်န္ႏွစ္ေယာက္တည္ၿငိမ္ေအးေဆး၍ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္သေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ တို႔အဖြဲ႔ကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဂ်ီက် အက်ပ္ကိုင္၊ ၿခိမ္းေျခာက္နဲ႔ အဂါရဝကို တြင္တြင္သံုးစြဲခဲ့သူကေတာ့ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ပါ။ သူ႔ရဲ႕ ႐ိုင္းစိုင္းေမာက္မာပံုေတြကို အစဥ္လိုက္ခ်မေရးခင္ အဆိုးဆံုးျဖစ္ရပ္က စေျပာပါ့မယ္။

ေဟာေျပာပြဲအၿပီး ၇-၁-၂၀၁၄ မနက္ Breakfast ေကြ်းတဲ့ စားပြဲဝိုင္း မွာ ျဖစ္တာပါ။ သူက ထြက္ခတ္ခတ္တဲ့အေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္ေလာက္ ညံ့တာ၊ အစဥ္အစဥ္မက်တာ၊ ဆက္ဆံေရးညံ့တာ၊ ဧည့္ဝတ္မေက်တာ မရွိဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ ျပဳစုေကြ်းေမြးေနတဲ့ အစားအစာ မ်ားကိုစားရင္း အားမနာလွ်ာမက်ိဳး ေျပာေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စာေရး ဆရာအသင္းရဲ႕ ဒုဥကၠ႒က `ဆရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္က ဘာလိုအပ္ လို႔ပါလဲ။ အားလံုးအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးေနတာပါ။ လိုအပ္တာရွိရင္ လည္း ညကတည္းက ဆရာ့ဒူးကိုကိုင္ၿပီးဝိုင္းေတာင္းပန္ခဲ့တာပါ။ အခု ဘာေတြမ်ား လိုအပ္ေနလို႔ပါလဲ ဆရာ´လို႔ ကိုယ့္သားအရြယ္ေလာက္ကို ဆရာခ်င္းမိုးမႊန္လို႔ ယဥ္ေက်းစြာ ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကို ဆရာလင္း သိုက္ၫြန္႔က `က်ဳပ္ စိတ္ဆိုးလာၿပီေနာ္၊ ခင္ဗ်ား ပါးစပ္ပိတ္ၿပီး သြားေတာ့။ ျပန္ေတာ့၊ အခု ခ်က္ခ်င္းျပန္ေတာ့´လို႔ လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ ထိုးၿပီး ကိုယ့္အေဖအရြယ္ရွိသူကို ႐ိုင္းစိုင္းစြာ၊ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ မပီသစြာ ေအာ္ေငါက္ခဲ့ပါတယ္။

အေအာ္ခံရတဲ့ စာေရးဆရာအသင္း ဒုဥကၠ႒က ၿမိဳ႕နာမည္ပ်က္မွာနဲ႔ စာေရးဆရာအသင္းရဲ႕ ဂုဏ္ကိုထိပါးမွာ စိုးလို႔ ေဒါသေတြကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ေျပာဆိုတဲ့အခ်ိန္ စားပြဲဝိုင္းမွာ ဆရာ သရဝဏ္ (ျပည္)တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ ဆရာမျမေႏွာင္းညိဳ၊ စာေရးဆရာအသင္းရဲ႕ နာယကနဲ႔ စာရင္းစစ္တို႔လည္း သက္ေသအျဖစ္ ရွိေနပါတယ္။

ေနာက္သည့္ထက္ဆိုးတဲ့ လုပ္ရပ္ကေတာ့ ဝစီကံအရပါ ေစာ္ကားၿပီးေနာက္ ကာယကံအရပါ ေစာ္ကားမႈပါ။ အေအာ္ခံလိုက္ရတဲ့ ဒုဥကၠ႒က စာေရးဆရာမ်ားနားမဲ့ ဦးစိန္ခိုေဆးတိုက္ကေန စာေရးဆရာမ်ားကို ႀကိဳဆိုဖို႔ ေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔က ကားေပၚက အရင္ဆံုးဆင္းလာၿပီး တိုက္ရဲ႕အဝင္ဝ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ ဒုဥကၠ႒ရဲ႕ ပခံုးကို တြန္းတိုက္ၿပီး ဝင္သြားပါတယ္။ အခုန စားေသာက္ ဆိုင္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဒါသအရွိန္မျပယ္ေသးဘဲ ကာယကံေျမာက္ ေစာ္ကား သြားျခင္းမို႔ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ရဲ႕ ႐ိုင္းစိုင္းမႈက ကမ္းကုန္သြားပါၿပီ။

ဒီဆရာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက စကတည္းက ယဥ္သကိုပါ။ ေဟာေျပာပြဲကိုဖိတ္ေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ ကုန္က်စရိတ္ အလွဴရွင္ကတစ္ဆင့္ ဖိတ္ပါတယ္။ ၆-၁-၂၀၁၄ ျပည္မွာ ေဟာရမွာကို `၅-၁-၂၀၁၄ ရက္ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕မွာ ေဟာရမယ္။ ျပည္ကေန လက္ ပံတန္းကို ပြဲၿပီးခ်ိန္ ည ၁၁ နာရီလာေခၚရမယ္။ မေခၚႏိုင္ရင္ လာမေဟာ ဘူး´လို႔ စပါတယ္။ အဲဒီေန႔ည လက္ပံတန္းမွာအိပ္ၿပီး ေနာက္ေန႔ ၆-၁-၂၀၁၄ မနက္မွ လာေခၚပါရေစ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေကာ္မတီနဲ႔ တိုင္ပင္ ပါဦးမယ္လို႔ေျပာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ေကာ္မတီေတြ ဘာေတြ က်ဳပ္စိတ္ မဝင္စားဘူး။ ညတြင္းခ်င္းလာေခၚရင္ေခၚ မေခၚရင္ျပည္ကို လာမေဟာ ဘူးလို႔ ထပ္ဆင့္ေျပာျပန္ပါတယ္။ သူ႔ပံုစံၾကည့္ရတာ လက္ပံတန္းမွာ အိပ္ခ်င္ပံုမရပါဘူး။ သူ႔အတြက္ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕မွာ အဆင့္မီဟိုတယ္ မရွိဘူးလို႔ ထင္ေနပံုရပါတယ္။ အမွန္က ဒီမွာတင္ ပြဲကျပတ္ဖို႔ပါ။ ဒီေလာက္ ေမာက္မာေနတဲ့ ဆရာကို မဖိတ္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လို႔ရေပမယ့္ ေငြစိုက္တဲ့ စပြန္ဆာက ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔မွဆိုလို႔ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လက္ပံတန္းကို ကားစီးလံုးငွားခ ၆၀ဝ၀ဝိ/-။ မိုတယ္တစ္ရက္ႀကိဳတင္ငွားခ ၁၂၀ဝ၀ိ/။ ၇၂၀ဝ၀ိ/-ပိုကုန္က်သြားပါ တယ္။ လက္ပံတန္းမွာ ေဟာေျပာၿပီးထြက္လာေတာ့ ညတစ္နာရီေက်ာ္ ေနပါၿပီ။ ျပည္က အဖြဲ႕ဝင္ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ပ်က္ခံေစာင့္ၿပီး ေခၚလာတာ ျပည္ကိုေရာက္ေတာ့ မနက္ ၄ နာရီခြဲပါ။ တည္းခိုမဲ့ စမိုင္းမိုတယ္မွာ ေနရာခ်ေပးေတာ့ Lucky Dragon ဟိုတယ္မွာ မတည္းရလို႔ဆိုၿပီး ျပႆနာရွာေနလို႔ ေတာင္းပန္ၿပီး ထားခဲ့ရပါတယ္။
ေဟာေျပာမယ့္ ၆-၁-၂၀၁၄ ရက္ေန႔ မနက္စာ ေန႔လည္စာကို အဆင့္မနိမ့္လွေသာဆိုင္မ်ားမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေကြ်းေမြးခဲ့ပါတယ္။

ေဟာေျပာခ်ိန္က ည ၇းဝ၀ နာရီဆိုေတာ့ ၆ နာရီမွာ ထမင္းစားဖို႔ လာေခၚမယ္လို႔ ဖုန္းႀကိဳဆက္ထားပါတယ္။ သြားႀကိဳတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာမ ျမေႏွာင္းညိဳနဲ႔ ဆရာသရဝဏ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကႀကိဳၿပီး ေစာင့္ေနပါတယ္။ သူက ၁၅ မိနစ္ၾကာတဲ့အထိ ဆင္းမလာေသးပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ဖုန္း ထပ္ဆက္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္မွ လာခဲ့ဆိုလို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္သြားေခၚရျပန္ပါတယ္။ သူ႔မန္ေနဂ်ာကိုပါ တစ္ခါတည္းေခၚေတာ့ ကိစၥရွိလို႔ေနာက္မွပဲ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ လိုက္ခဲ့မယ္လို႔ (သူ႔ဆရာသိဟန္ မတူပါဘူး)ေျပာလို႔ ထားခဲ့ရတာပါ။
အဲဒီလို သြားမႀကိဳခင္ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔က သူ႔ေဟာေျပာပြဲသြားေလရာတိုင္းပါတဲ့ သူ႔စာအုပ္ေတြ၊ စီဒီေခြေတြကို ေရာင္းေပးဖို႔ လာယူဦး ဆိုလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ေခါက္သြားယူၿပီး ကြင္းထဲက စာအုပ္အေရာင္း ျပပြဲမွာ စားပြဲေတြခင္း၊ မီးေခ်ာင္းေတြဆင္ၿပီး ေရာင္းေပးရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ စာအုပ္ေဈးေရာင္းပြဲပါ ထည့္သြင္း က်င္းပပါတယ္။

ကံ့ေကာ္ဝတ္ရည္၊ ရန္ေအာင္စာေပ၊ ေနရီရီ၊ ၿပံဳးစာေပ၊ ဇြန္ပြင့္စာေပစသျဖင့္ တိုက္ရွစ္တိုက္က စာအုပ္ေတြကို ၂၀% ကြ်န္ေတာ္ တို႔ကိုေပးၿပီးေရာင္းတဲ့ပြဲပါ။ အဲဒါ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ရဲ႕ စာအုပ္နဲ႔ စီဒီ ေခြေတြေရာင္းရတာ တစ္သိန္းနီးပါးရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ျပားမွ မယူပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားႀကိဳတဲ့ ပရာဒိုကားနဲ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲစင္ျမင့္ကို ျကြခ်ီလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူ႔စာအုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနေတာ့ သူ႔ကားတံခါးကိုဖြင့္ေပးၿပီး အဖြဲ႕ဝင္ တစ္ေယာက္ သြားႀကိဳတာတစ္ေယာက္တည္း လာႀကိဳရေကာင္းလားလို႔ ထိုင္ထိုင္ျခင္း စေဟာက္ပါတယ္။ ေနာက္ သူ႔မန္ေနဂ်ာကြင္းထဲကို ဆိုကၠား နဲ႔လာရတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဧည့္ခံႀကိဳဆိုေရး၊ ဒါေလာက္ညံ့ရသလားလို႔ ဆူပူျပန္ပါတယ္။ (အမွန္မွာ မန္ေနဂ်ာကသြားႏွင့္ ေနာက္မွသူ႔ဘာသာလာ ခဲ့မယ္လို႔ ေျပာလို႔ထားခဲ့တာပါ) ျမန္မာတျပည္လံုး လွည့္ေဟာလာတာ ခင္ဗ်ားတို႔ေလာက္ ညံ့တာမရွိဘူးလို႔ေျပာလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္လို ဆက္ၿပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ပါ။ နင္မဟုတ္ရင္ နင့္အေဖဆိုတဲ့ ဝံပုေလြ ပံုျပင္ကို သတိရရင္း စကားနဲ ရန္စဲေနလိုက္ၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အခမ္းအနားမွဴးက အစီအစဥ္ေတြ ဖတ္ၾကားၿပီး ၁။ ဆရာသရဝဏ္(ျပည္)၊ ၂။ ဆရာမ ျမေႏွာင္းညိဳ၊ ၃။ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔လို႔ ေၾကညာလိုက္ခ်ိန္ မွာ ထေပါက္ကြဲျပန္ပါေရာ။ ဒီအစီအစဥ္ ဘယ္သူဆြဲတာလဲ၊ က်ဳပ္ကို အသိမေပးဘဲ လုပ္ရသလား မေက်နပ္ဘူး။ အဲဒီ ေၾကညာတဲ့ အခမ္း အနားမွဴး လာေတာင္းပန္ရင္ေတာင္းပန္၊ မေတာင္းပန္ရင္ က်ဳပ္မေဟာ ဘူး။ ျပန္မယ္ဆိုလို႔ အားလံုးဝိုင္းေတာင္းပန္ရျပန္ပါတယ္။ ဒီအစီအစဥ္ ဟာ ဆရာသရဝဏ္(ျပည္)နဲ႔ ဆရာမ ျမေႏွာင္းညိဳတို႔ဆြဲတဲ့ အစီအစဥ္ပါ။ ဆရာနဲ႔လဲ ညႇိၿပီးသားဆိုၿပီး ဆရာတို႔ စာေရးဆရာေတြပဲ ဆြဲတာပါလို႔ ဒုဥကၠ႒ စာရင္းစစ္နဲ႔ အျခားသူေတြပါ သူ႔အနားမွာထိုင္ၿပီး မကန္ေတာ့႐ံု တမယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ပြဲကႀကိဳစီစဥ္ၿပီးသား ေၾကညာၿပီးသား။ မယကကို တစ္လႀကိဳတင္ၿပီး ခြင့္ျပဳမွ စီစဥ္ရတဲ့အခ်က္ ကိုသိေတာ့ သူ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အက်ပ္ကိုင္ၿပီဆိုတာ သိသိႀကီးနဲ႔ စိတ္ ေက်နပ္ေအာင္ ေတာင္းပန္တာပါ။

ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ခင္ဗ်ား- ကြ်န္ေတာ္ ယခုအထိ ရွင္းျပထားေသာ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ေရွ႕ဆက္ေရးမည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ မဟုတ္ မမွန္ လီဆယ္၍ ေျပာဆိုျခင္း အပိုဆာဒါးမ်ား ခ်ဲ႕ထြင္ေျပာဆိုျခင္းမ်ား ပါရွိခဲ့ပါက မည္သည့္ပံုစံမ်ိဳးႏွင့္ျဖစ္ေစ စံုစမ္းစစ္ေဆးခံရႏ္ အသင့္ရွိပါ သည္။ ယခုကိစၥတြင္ ဆရာက လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းကိုသာမက ၿမိဳ႕နာမည္ တပ္ၿပီး ေစာ္ကားေျပာဆိုသြားသည့္အတြက္ အျဖစ္မွန္ကို ရွင္းလင္းတင္ျပ ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ့အေနႏွင့္ စိတ္မေက်နပ္စရာ၊ ဘဝင္က်စရာ အခ်က္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕မွေကာ္မတီဝင္မ်ား နားမလည္ႏိုင္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲေကာ္မတီႏွင့္ စပြန္ဆာ ဆရာတို႔ စာေရးဆရာမ်ားကို တစ္ဦးလွ်င္ ေငြက်ပ္ႏွစ္သိန္းစီႏွင့္ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားပါ ပူေဇာ္ပါတယ္။ အဆင့္မနိမ့္လွေသာ Smile Motel မွာ ထားပါတယ္။ မနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ၊ ညစာတို႔ကို အဆင့္ျမင့္ဆိုင္မ်ားတြင္ ကားျဖင့္လိုက္၍ ေကြ်းေမြးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာတို႔အားလံုးကို ႀကီးငယ္မဟူ ေလးေလးစားစားႏွင့္ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အျပန္တြင္လည္း ကား လက္မွတ္ဝယ္ေပး၊ ကားဂိတ္အထိ ကားတစ္စီး ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ဝင္ ေလးငါးေယာက္ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။
ကဲ- ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္က ဘာလိုအပ္ခဲ့ပါသလဲ။ ဧည့္ဝတ္မေက် ခဲ့သည့္အရာ ဘာေတြမ်ားရွိခဲ့ပါသလဲ။ ေဟာေျပာပြဲတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဂ်ီက် ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းအက်ပ္ကိုင္ျခင္းမ်ားကေတာ့ ဆရာ့ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဗီဇစိတ္ ေၾကာင့္သာ ျဖစ္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယူဆရပါတယ္။

ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္ၿမိဳ႕ကို သည္လိုေျပာခဲ့ပါ တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ျပည္ကို ေၾကာက္ပါၿပီ။ ေနာက္မလာေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုး ပတ္ေဟာလာတာ ခင္ဗ်ားတို႔ၿမိဳ႕ေလာက္ညံ့တာ အသံုးမက် တာမရွိဘူးဟု ေျပာခဲ့သလို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္ကလည္း ေျပာစရာ စကား မ်ားရွိပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕အေနျဖင့္ ဆရာေအာင္သင္း၊ ဆရာ ေနဝင္းျမင့္၊ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ၊ ဆရာမဂ်ဴးစေသာ စာေရးဆရာ ႀကီးငယ္မ်ား ကို ဖိတ္ၾကား၍ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ား က်င္းပလာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ေလးငါးဆယ္မကေတာ့ပါ။ ထိုစာေရးဆရာမ်ားထဲတြင္ ဆရာေလာက္ ပညာဂုဏ္ေမာက္ေသာ ႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းစြာ ေျပာဆိုတတ္ေသာ အိမ္ရွင္ ကို အားမနာလွ်ာမက်ိဳး ေစာ္ကားဝံ့ေသာ စာေရးဆရာမ်ိဳး တစ္ခါမွ် မေတြ႕ ဖူးခဲ့ပါ။

လာေရာက္ေဟာေျပာသည့္ ဆရာသံုးေယာက္တြင္ ဆရာလင္းသိုက္ ၫြန္႔ အေနႏွင့္ က်န္ဆရာမ်ားထက္ပင္ အခြင့္အေရးပိုရခဲ့ပါတယ္။ လက္ပံ တန္းမွာ ေဟာသည့္ပြဲသည္ ျပည္ၿမိဳ႕ႏွင့္ မဆိုင္ေသာ္လည္း ကားစီးလံုးငွား ၍ တစ္ရက္ႀကိဳတင္လာႀကိဳရျခင္း၊ မိုတယ္တြင္ တစ္ရက္စာ အခန္းႀကိဳ ယူရျခင္း၊ ေနာက္ ဆရာ၏ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ စီဒီမ်ားကိုပါ အပင္ပန္းခံ ေရာင္းခ်ေပး၍ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ်မယူျခင္း စသည့္အခ်က္ မ်ားတြင္ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ အခြင့္အေရးပိုရပါလ်က္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အျပစ္ျမင္ ဂ်ီက်ေစာ္ကားျခင္းမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ဟု ယခုထက္တိုင္ နားမလည္ႏိုင္ပါ။

ေဟာေျပာပြဲ စင္ျမင့္တြင္ ဆရာ့ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ေကာင္းပါ သည္။ အတုယူမွတ္သားစရာမ်ားစြာ ပါရွိ၍ လူငယ္မ်ား သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ခံစားရေသာ ကြ်န္ေတာ္ တို႔အဖို႔ကိုေတာ့ အေျပာေရႊမန္း၊ ကေတာ့ခ်ိဳမိုင္မိုင္ဟူေသာ စကားကို သတိရသကဲ့သို႔ အေျပာႏွင့္ အမူအက်င့္ လံုးဝ လံုးဝ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနမွန္း သတိထားမိပါသည္ ခင္ဗ်ား။ ဆရာ့ကို အႀကံျပဳပါရေစ ဂီတ လုလင္ေမာင္ကိုကို ေရးစပ္သီကံုးေသာ `မာန္´သီခ်င္းကို နားဆင္ခံစား ၾကည့္ပါရန္။ ေလာကနီတိ (ယဥ္ေက်းလိမၼာသိမွတ္ဖြယ္ရာမ်ား)ကို ဆရာ၏ မိဘမ်ားကို ေမးျမန္းၾကည့္ပါရန္၊ ဦးေႏွာက္ (အတတ္ပညာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ) နည္းတူေႏြးေထြးစြာ နားလည္ၾကင္နာတတ္ေသာ ႏွလံုးသား (အသိပညာ) မ်ား ဆတူတိုးတက္ရန္ ေလ့လာဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းျဖင့္ တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား၊ ဆရာလင္းသိုက္ၫြန္႔ကို လူငယ္မ်ားက အတုယူက်င့္ႀကံခဲ့မည္ဆိုပါက ဆရာေဟာသလို ေအာင္ျမင္ေသာႏိုင္ငံ၊ ေအာင္ျမင္ေသာလူမ်ိဳးျဖစ္မည္ထက္ အတၱႀကီးေသာႏိုင္ငံ အတၱႀကီးေသာ လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာပါေၾကာင္း။

ရည္ေဇာ္ေမာင္(ျပည္)
ျပည္ၿမိဳ႕နယ္စာေရးဆရာအသင္း စာေပေဟာေျပာပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီ